'Gesprekken met Jan en alleman', deel 21

Hieronder deel 21 van 'Gesprekken met Jan en alleman'. Dit is het begin van hoofdstuk 6. Veel leesplezier! Lees ook deel 1 t/m 20 (als je dat nog niet gedaan hebt), en laat me weten wat je ervan vindt!

6

Ivo was al een aardig eind op weg toen hij een man van in de vijftig met wild grijs krulletjeshaar tegenkwam die hem een folder aanbood. Ivo weigerde.

“Maar meneer,” zei de man, “wilt u dan niet meer weten over het einde van de wereld?”

“Welk einde van de wereld?” vroeg Ivo.

“Het spoedig naderende einde. Alle tekenen wijzen erop. Zo is de fabrikant van de favoriete kattenbrokjes van mijn kat failliet. Hij eet nu de laatste restjes, en daarna zal de wereld vergaan.”

“Hoezo? Hij kan toch ander kattenvoer eten?”

De man trok een moeilijk gezicht. “Ik vraag het me ten zeerste af. Hij is een erg kieskeurige eter.”

Ivo fronste zijn voorhoofd, en zei: “Op een gegeven moment zal hij wel moeten. Het lijkt me in ieder geval geen reden om aan te nemen dat het einde nabij is.”

“Ik hoop het echt. Maar ze hebben ook mijn huur verhoogd.”

“Wanneer?”

“Afgelopen maand.”

“Mijn huur is toen ook verhoogd,” zei Ivo. “Dat is normaal. Het gebeurt ieder jaar rond deze tijd. Zolang het binnen de perken blijft moet je daar niet teveel van wakker liggen.”

“Ik zal het proberen. Maar dan ben ik ook nog verliefd op een onbereikbare vrouw.”

“Hoe heet ze?”

“Dat weet ik niet. Ik durf het niet te vragen. Om de zoveel tijd zie ik haar langslopen, in haar mantelpakje. Ik bied haar dan een folder aan, maar ze weigert steeds resoluut.”

“Dat is niet zo vreemd,” zei Ivo. “Uw boodschap schrikt de meeste vrouwen waarschijnlijk af. Probeer het eens zonder die boodschap.”

De man schudde zijn hoofd. “Dat kan ik niet doen. Ik moet mijn boodschap verkondigen. Voor het te laat is, en de wereld vergaat. Hoe meer mensen ik kan redden, hoe beter.” Hij keek Ivo onderzoekend aan, en zei: “Weet u zeker dat u geen folder wilt?”

Ivo zuchtte. “Geef dan maar,” zei hij.

De man overhandigde Ivo een folder. Ivo las wat erop stond:

DE WERELD ZAL VERGAAN.

Er valt niets aan te doen.

Blijf zoveel mogelijk binnen.

Houdt ramen en deuren gesloten.

Ik dank u voor uw aandacht.

Hoogachtend,

Pieter Barensnood

“Maar Pieter,” zei Ivo, “wat baat mij de wetenschap dat de wereld zal vergaan?”

“Dat weet ik ook niet. Maar het is de waarheid. En de waarheid moet verkondigd worden, tegen elke prijs.”

“Hmm,” zei Ivo. “Op zich is dat een nobel streven. Maar als ik jou was zou ik je boodschap een beetje opleuken. Dit deprimeert mensen teveel.”

“Dat klopt,” zei Pieter. “De meeste mensen willen niet eens luisteren. Ik heb zelfs een keer een stomp in mijn gezicht gekregen. Maar ik laat me daar niet door uit het veld slaan. Als profeet ben je nooit geliefd in eigen land.”

“Dat is waar.” Ivo keek op zijn horloge: 16:22. Hij zei: “Ik ga snel weer verder, vóór de winkel sluit. Succes met alles.”

“Dank u wel, meneer.”

“Dag.” Ivo liep door.

(c) Copyright Tom Betoek 2013. All rights reserved.