'Gesprekken met Jan en alleman', deel 47

Hieronder deel 47 van 'Gesprekken met Jan en alleman'. Dit is het slot van hoofdstuk 15. Veel leesplezier! Lees ook deel 1 t/m 46 (als je dat nog niet gedaan hebt), en laat me weten wat je ervan vindt!

Een half uur later arriveerde Ivo in zijn appartement. Hij bereidde voor zichzelf een avondmaaltijd en at deze op. Vervolgens deed hij de afwas, en zette zijn laptop aan. Hij bekeek en beantwoordde de nodige e-mails. Hij wilde net in zijn fauteuil gaan zitten met een goed boek toen zijn mobiel rinkelde. Het was Servaas Knol. “Goedenavond,” zei deze, “ik dacht: ik bel maar weer eens, want jouw cd, die ligt hier maar stof te happen. Heb je vanavond misschien tijd?”

“Weet je wat, Servaas? Hou die cd maar. Ik mis hem toch niet.”

“Meen je dat, Ivo?”

“Ja, Servaas, dat meen ik.”

“Dat is erg aardig van je, Ivo. Ik zou bijna een potje gaan huilen van ontroering, dat zweer ik je.”

“Huil maar niet, Servaas. Dat is nergens voor nodig.”

“Dan zal ik niet huilen. Maar evengoed duizendmaal dank. Het komt niet vaak voor dat iemand mij iets cadeau doet. Maar jij dus wel. Ik zal het nooit vergeten. Je bent een echte vriend, en dat waardeer ik zeer. Daarom blijft mijn uitnodiging om een keer langs te komen ook zeker staan. Zeg maar wanneer je tijd hebt. Dan kun je meteen iets uitzoeken uit mijn koopwaar, als tegenprestatie voor jouw cd, die nu van mij is.”

“Dat zal echt niet nodig zijn,” zei Ivo.

“Jawel,” zei Servaas. “Ik sta erop.”

“Doe geen moeite. Ik kom toch niet.”

“Jawel.”

“Nee.”

“Jawel.”

“Nee, echt niet.”

“Weet je het zeker? Ik heb erg lekkere koffie. Van gemalen koffiebonen, geïmporteerd uit Cuba. Ze smaken een beetje naar zoethout. Vind je dat lekker, zoethout?”

“Nee,” zei Ivo.

“Jammer. Je weet niet wat je mist. Ik heb ook normale koffie, als je dat liever hebt.”

“Nee.”

“Jammer.”

“Luister, Servaas, ik moet nu echt ophangen...”

“Wacht,” zei Servaas. “Voordat je ophangt, eerst nog dit: wist je dat er een tunnel loopt tussen Rotterdam en Amsterdam? Die stamt uit de tijd van de Koude Oorlog. Ik heb dat zelf op internet gelezen. In die tunnel lopen gigantische ratten rond. Ze zijn zo groot omdat ze in aanraking zijn gekomen met radioactieve stoffen uit Pernis. De volksgezondheid loopt ernstig gevaar. Eigenlijk zouden ze er iets tegen moeten doen, maar wat, daar breken geleerden zich al jaren het hoofd over. Ik zou zeggen: leg rattengif neer. Dat zal die smeerlappen leren. Zo, dat wilde ik nog even kwijt. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.”

“Prima, Servaas. Dan ga ik nu echt ophangen.”

“Is goed, Ivo. En nogmaals bedankt voor de cd, hè?”

“Niets te danken, en een fijne avond verder.” Ivo hing op, en zuchtte. Was nu dan eindelijk de maat vol? Nee. Hij moest zich sterk houden. Wie weet waar het allemaal goed voor was. Wie weet zou hij tijdens één van zijn conversaties een geniaal idee voor een roman opdoen. Maar dan niet meer vandaag. Hij zette zijn mobiel uit, pakte het boek dat hij wilde lezen, en ging ermee in de fauteuil zitten. Hij las tot hij niet meer kon, en ging naar bed.

(c) Copyright Tom Betoek 2013. All rights reserved.