'De praatjesmaker' (roman), deel 46 (slot)

Hieronder deel 46 van de humoristische roman De praatjesmaker. Dit is hoofdstuk 15, en het slot van dit verhaal. Lees eerst deel 1 t/m 45, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

 

15

De volgende dag was het alweer dinsdag. Tom was rond tien uur opgestaan, had de gebruikelijke dosis Nositol ingenomen, en zat nu te lezen in Vreemde gebeurtenissen, en wel een passage over een chirurg die een nachtelijke inbreker met een honkbalknuppel toetakelt, ziet dat het een dementerende collega is, en hem het leven redt door hem te opereren. Eigenlijk valt mijn leven dan nog best mee, dacht Tom bij zichzelf. Hij keek op zijn horloge: tijd om naar de bedrijfsmasseuse te gaan. Hij haalde een handdoek uit de kast in zijn slaapkamer en stopte deze in zijn rugzak, die hij over zijn jas aandeed. Hij sloot zijn woning af, en liep met stevige tred naar het gebouw van Talk Talk Talk B.V., waar hij plaatsnam in kamer 501. Verder was er niemand aanwezig. Om even voor half twee kwam een vrouw met lang bruin haar, lange wimpers en een gebronsde huid de wachtkamer binnen. Ze keek met haar helblauwe ogen naar Tom, en zei: 'Tom! Goed dat je er bent!'

'Dank je,' zei Tom. Hij stond op en gaf haar een hand.

'Kom maar mee,' zei Chantal, en ging hem voor naar de behandelkamer. Ze wees naar een deur, en zei: 'Kleed je daar maar uit, tot je alleen nog een handdoek om je middel hebt.'

Tom ging de ruimte binnen, ontdeed zich van zijn kleding, knoopte zijn handdoek om zijn middel, en liep de behandelkamer weer binnen.

'Ga maar liggen,' zei Chantal, en wees naar de massagetafel.

Tom ging liggen, en keek om zich heen. De kamer was sober ingericht, met in de hoek een tropische plant.

'Ontspan je maar,' zei Chantal. Ze goot wat olie in de kom van haar rechterhand, en wreef de olie warm met beide handen. 'Ik zal beginnen met je schouders,' zei ze, en begon zijn schouders te masseren. Chantals warme handen gaven Tom het gevoel dat hij in een warme jacuzzi beland was. Hij haalde diep adem.

'Voelt dat prettig?' vroeg Chantal.

'Nou en of,' zei Tom.

Chantal besteedde naast zijn schouders ook aandacht aan zijn rug, benen, armen en nek, onderwijl regelmatig vragend of het geen pijn deed. Dat was onveranderd niet het geval, integendeel: een zware last viel van zijn schouders. Er begonnen zelfs psychedelische patronen voor zijn ogen te dansen, die na een tijdje gelukkig weer verdwenen.

Toen ze klaar was zei Chantal: 'Zo, dat was het dan.'

'Oké,' zei Tom.

'Blijf nog maar even liggen, om op adem te komen.'

'Oké.'

'En?' vroeg ze. 'Is het bevallen?'

'Ja,' zei Tom.

'Mooi zo,' zei Chantal, en liep naar de wastafel in de hoek van de ruimte, om haar handen te wassen.

Tom kwam overeind en ging zitten op de rand van de massagetafel. Hij keek naar Chantal, en vroeg: 'Werk je hier al lang?'

Chantal schudde haar hoofd. 'Ongeveer een maand.'

'Dat is korter dan ik...,' zei Tom. Hij keek haar weer aan, en zei: 'Je bent nog niet overspannen?'

Chantal glimlachte, en schudde haar hoofd. 'Er moet heel wat gebeuren vóór ik overspannen word...' Ze keek naar hem, en zei: 'En jij? Ben jij nu iets minder overspannen?'

Tom knikte. 'Ietsje minder. Maar ik heb nog een lange weg te gaan vóór ik weer helemaal de oude ben...'

'Uiteraard,' zei Chantal, en droogde haar handen aan een handdoek die naast de wastafel hing. 'Je kunt hier zo vaak komen als je wilt. Dat heeft Kukela me zelf gezegd. Hij zei dat je een speciaal geval bent, dat extra zorg nodig heeft, in ieder geval op dit moment...' Ze knipoogde.

'Daar zit wel iets in,' zei Tom. 'Ik ben altijd al een speciaal geval geweest...'

'Dat wil ik geloven. Dus kom zo vaak als je wil.'

'Ik zal het in mijn achterhoofd houden...'

'Doe dat.'

'Zo,' zei Tom, en stapte van de massagetafel af, 'dan ga ik nu maar eens douchen.'

Ze liep met hem mee, en wees hem de doucheruimte aan.

Tom bedankte haar, liep de doucheruimte binnen, en sloot deze.

Na het douchen en aankleden liep hij met zijn rugzak terug naar de massageruimte. Hij gaf Chantal een hand, bedankte haar, en beloofde snel weer eens langs te komen. Zonder verder iemand tegen te komen, verliet hij het pand van Talk Talk Talk B.V., en ging weer op weg naar huis. Ja, de massage had hem goed gedaan. Kukela had gelijk gehad. Waarom had hij dit niet eerder gedaan? Hij schudde vertwijfeld zijn hoofd. De zon scheen, en de vogels kwetterden. Tom snoof de frisse lucht in, en ademde met een diepe zucht weer uit. Zijn mobiel ging. Het was Bert Heilbot. 'Tom,' zei de squebbelaar, 'ik zou je nog bellen, dus vandaar... Hoe gaat het nu? Voel je je inmiddels al wat beter?'

'Zeker,' zei Tom. 'Ik kom net van de bedrijfsmasseuse vandaan...'

'Mooi zo. We maakten ons allemaal erg ongerust. Vooral Treesje. Haar vader zit tegen overspannenheid aan, dus maakt ze zich extra zorgen over je. Maar gelukkig gaat het al wat beter. Even iets anders: Mamzuka heeft morgenavond weer een bridgetoernooi, in Waddinxveen, dus mijn vraag aan jou was of we het squebbelen deze week naar donderdagavond kunnen verplaatsen...'

'Dat is goed, Bert.'

'Prima.'

'Ik hoop alleen wel dat we het spelletje deze keer helemaal uit kunnen spelen...'

'Dat hoop ik ook, Tom. Veel hangt van het weer af...'

Tom begreep niet waarom, maar zei evengoed: 'Zeker, Bert.' Hij keek op zijn horloge, en vroeg: 'Anders nog iets...?'

'Nee, Tom, dat was het wel weer. Ik zie je donderdagavond...'

'Is goed, Bert. Dag.'

'Dag, Tom.'

Tom borg zijn mobiel op en liep verder. Hij passeerde hier en daar enkele bekenden, zoals Ellroy Goekel, die geanimeerd zat te tateren in een Powerphone mobiel. Misschien had de man zijn mobiel dan eindelijk teruggevonden. Of een nieuwe gekocht. Goed voor hem, dacht Tom bij zichzelf. Hij bereikte na verloop van tijd zijn eigen wijk. In de verte zag hij Anita Vleestrui lopen. Zal ik de bosjes induiken? vroeg hij zich af. Nee, dat was nu niet meer nodig. Ze kwam op hem aflopen, en zei: 'Tom, ik moet je mijn excuses aanbieden. Ik heb je vals beschuldigd. Ik zat gisteren te grasduinen in mijn DVD-collectie, toen ik Manke Nelis In Concert tegenkwam. Ik had hem dus niet aan jou uitgeleend. Ik had hem bij de N van Nelis teruggezet, in plaats van bij de M van Manke. Het spijt me echt verschrikkelijk...'

'Al goed, Anita. We maken allemaal wel eens fouten.'

'Fijn dat je het zo sportief opvat...'

'Graag gedaan. Anders nog iets?'

Anita schudde haar hoofd.

'Prima. Werk ze nog verder...'

'Dank je.'

'Dag, Anita.'

'Dag, Tom!'

Tom liep verder, en bereikte zijn woning. Hij deed zijn rugzak en jas uit, liep de woonkamer in, en ging op zijn fauteuil zitten. Hij dacht: morgen zal ik Kukela een mail sturen, om te melden dat ik weer aan het werk zal gaan. Eerst nog even genieten van mijn vrijheid. Hij nam Vreemde gebeurtenissen van de salontafel en ging verder met lezen. Zijn aandacht werd al snel getrokken door vogelgeluiden van buiten. Hij legde het boek neer en staarde naar de heen en weer vliegende vogels. Sommige van hen hadden kleine insecten in hun snavels. Of waren het takjes? Tom haalde zijn schouders op, en ging verder met lezen, tot de schemer inviel. 

Klik hier voor hoofdstuk 1a van 'De Kleplijn'

(c) Copyright Tom Betoek 2014-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.

'De praatjesmaker' (roman), deel 45

Hieronder deel 45 van de humoristische roman De praatjesmaker. Dit is het slot van hoofdstuk 14. Lees eerst deel 1 t/m 44, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

 

Tom versnelde zijn looppas en kwam zonder verder oponthoud aan in zijn woning. Hij belde Chantals nummer met zijn vaste telefoon, en hoorde algauw: 'Met Chantal Bellamel, wat kan ik voor u doen?'

'Dag Chantal, met Tom Formosa...'

'Tom! Wat leuk dat je belt! Hoe gaat het nu met je?'

'Goed,' zei Tom. 'Luister, ik wil graag een afspraak maken voor een massage, maar eerst wil ik weten wat ik allemaal kan verwachten...'

'Oké. Meestal doe ik een volledige massage. Dus: nek, schouders, rug, armen en benen.'

'Oké. Wat voor soort massage is het?'

'Een klassieke.'

'Dan is het goed. Gebruik je olie?'

'Meestal wel.'

'Moet ik een handdoek meenemen?'

'Dat is wel verstandig. Dan kan je douchen na afloop.'

'Goed,' zei Tom, 'dan denk ik dat ik voldoende weet. Heb je morgen tijd?'

'Ik denk het wel,' zei Chantal. 'Eens even kijken... ja, om half twee heb ik nog plek.'

'Half twee is goed. Waar zit je precies?'

'Op de vijfde verdieping, in kamer 501. Daar is de wachtkamer, waar je kunt plaatsnemen. Als je de lift uitkomt is het de eerste kamer links.'

'Dat moet ik kunnen vinden,' zei Tom.

'Ik kom je daar ophalen.'

'Oké. Hoe lang duurt de massage ongeveer?'

'Vijfenveertig minuten.'

'Oké.'

'Ik denk dat je er echt van zult opknappen, Tom,' zei Chantal opgewekt.

'Ik hoop het,' zei Tom.

'Ben je al eens eerder gemasseerd?'

'Nee.'

'Je zult niet weten wat je meemaakt.'

'Ben jij wel eens gemasseerd?'

'Ja.'

'Door wie?'

'Door Tim, mijn ex-vriend.'

'Waar heb je die leren kennen?'

'Op een internetforum voor masseurs. Hij had zichzelf Knederland genoemd, en dat sprak me meteen aan. Hij was erg charmant. Tijdens onze eerste date nam hij een rode roos mee, en een doos bonbons. De bonbons heb ik weggegeven, maar die roos, die heb ik nog steeds. En we konden erg goed praten. Soms wel uren achter elkaar...'

Tom dacht na. Nu hij dit laatste had gehoord, vroeg hij zich af of een massage door haar wel een goed idee was. Toch zei hij: 'Oké. Tot morgen, Chantal.'

'Tot morgen, Tom.'

'Dag, Chantal.'

'Dag, Tom.'

Tom hing op en legde de telefoon op het laadstation. Hij glimlachte opgelucht, pakte Vreemde gebeurtenissen van de salontafel, en ging verder met lezen.

 

Klik hier voor deel 46!

(c) Copyright Tom Betoek 2014-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.

'De praatjesmaker' (roman), deel 44

Hieronder deel 44 van de humoristische roman De praatjesmaker. Dit is het vervolg van hoofdstuk 14. Lees eerst deel 1 t/m 43, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

 

Tom was pas enkele minuten onderweg toen zijn mobiel rinkelde. Hij nam op. 'Tom, je spreekt met Gerrit Kukela, je baas. Het is alweer een tijdje geleden dat we elkaar spraken, en ik vroeg me af of het inmiddels al iets beter met je gaat.'

'Ja, al iets beter, meneer Kukela...'

'Zoiets had ik anders niet begrepen van Anita, je collega. Ze vertelde dat je haar DVD van Manke Nelis niet wilde teruggeven, en dat je de deur voor haar neus hebt dichtgesmeten. Klopt dat, Tom?'

'Dat laatste wel, meneer Kukela. Ze bleef maar doorgaan over die DVD, terwijl ik hem simpelweg niet heb...'

'Weet je het zeker? Waar bewaar je je DVD's?'

'In de boekenkast. Maar daar ligt hij niet. Ik ben niet eens een fan van Manke Nelis. Waarom zou ik dan een DVD van hem lenen?'

'Dat weet ik ook niet,' zei Kukela, en zuchtte. 'Misschien omdat je Anita niet kan uitstaan?'

Tom fronste zijn voorhoofd. 'Waarom zou ik Anita niet kunnen uitstaan?'

'Omdat ze rood haar en een piercing heeft...?'

'En wat dan nog? Daar bemoei ik me niet mee. Meneer Kukela, ik heb die DVD echt niet...'

'Goed,' zei Kukela, 'ik geloof je. Maar dat je de deur voor haar neus hebt dichtgesmeten vind ik niet zo netjes van je, Tom.'

'Daar heeft u gelijk in. Het zal niet meer gebeuren.'

'Al goed. Je hebt het natuurlijk ook niet makkelijk, dat begrijp ik best. Daarom lijkt het me een goed idee als je nu eindelijk eens een afspraak maakt voor een massage bij Chantal, de bedrijfsmasseuse. Ze zit met smart op je telefoontje te wachten. Ze doet niets liever dan de stress uit onze medewerkers kneden.'

'Dat geloof ik graag.'

'Wat is dan het probleem? Ze heeft zo'n beetje alle diploma's die je op massagegebied kunt krijgen. Ze is een kei in haar vak. Ik ga zelf morgen ook weer. Zullen we anders samen gaan?'

'Nee. Als ik dan toch moet gaan, ga ik liever alleen.' Het laatste wat hij tijdens een massage nodig had was een kakelkip als Kukela naast zich.

'Goed zo. Nu hoor ik je praten. Ik heb trouwens gehoord,' zei Kukela op samenzweerderige toon, 'dat Chantal weer vrijgezel is... En een vrouw als zij blijft niet lang vrijgezel, als je begrijpt wat ik bedoel...'

'Dat kan wel wezen,' zei Tom, 'maar ik zoek een vrouw die gelooft in God...'

'Gelooft in God? Hoezo?'

'Gisteren heb ik een podcast over het christelijk geloof beluisterd. Ik wil alleen nog maar een godvrezende vrouw. Alleen dan kan ik gelukkig worden...'

'Hmmm,' zei Kukela. 'Misschien heb je gelijk. Mijn vrouw is verre van godvrezend, en dat wreekt zich iedere keer weer. Maar goed, feit blijft dat een massage iets anders is dan een relatie met iemand aangaan. Ik denk dat Chantal professioneel genoeg is om dat te weten...'

'Ik ben geneigd om u te geloven, meneer Kukela.'

'Goed zo. Zal ik je haar nummer geven?'

Tom besloot zich niet langer te verzetten, en zei: 'Goed dan, meneer Kukela...'

Kukela lepelde het nummer op, en Tom noteerde het in zijn agenda.

'Veel succes met het verdere herstel,' zei Kukela. 'En laat me weten hoe de massage verlopen is. Je zult zien dat je ervan opknapt.'

'Laten we het hopen, meneer Kukela...'

'En als je zin hebt om een keer langs te komen op kantoor, voel je vrij...'

'Ja, meneer Kukela...'

'Dan zal ik je niet verder meer storen. Het beste, en hou je taai.'

'Dag, meneer Kukela.' Tom hing op. Misschien was een massage van Chantal helemaal niet zo'n slecht idee. Mogelijk was het de grote stap naar volledig herstel die hij nu nodig had.

 

Klik hier voor deel 45!

(c) Copyright Tom Betoek 2014-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.

'De praatjesmaker' (roman), deel 43

Hieronder deel 43 van de humoristische roman De praatjesmaker. Dit is het begin van hoofdstuk 14. Lees eerst deel 1 t/m 42, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

 

14

 

Het was maandagochtend. Tom zat in de spreekkamer van dokter Druktrommel. Hij was zich opeens beter gaan voelen, en wilde dit melden aan de grijsaard. Hoe de opleving kwam, wist hij niet precies. Zou het door het lezen van Vreemde gebeurtenissen komen? Of door het beluisteren van een podcast over het christelijk geloof, gisteravond? 'De Nositol kan het niet geweest zijn,' zei Tom, 'daar is het nog te vroeg voor.'

'Dat weet je niet,' zei Druktrommel, die alles had aangehoord. 'Bij mijn zoon, Alexander-Jan, werkte het middel al na anderhalve week. Als je maar genoeg leuke dingen doet, en rust neemt als het nodig is. Heb je dat gedaan?'

Tom knikte.

'Goed zo. Alexander-Jan is ook helemaal opgebloeid. Niet alleen praat hij iedereen de oren van het hoofd, hij kan nu ook uitstekend hoofdrekenen. Geef hem een som en hij lost hem op, zonder zijn vingers te gebruiken...'

'Dat is mooi, dokter,' zei Tom.

'Als mijn vrouw thuiskomt van boodschappen doen, rekent hij altijd de kassabon na. En hij zorgt dat er op ieder moment voldoende wijn en bier in huis is. Daar heeft hij een heel systeem voor ontwikkeld. We zijn nog nooit droog komen te staan.'

'Dat doet me deugd, dokter,' zei Tom.

'Ik kan aan je gezicht zien dat het inderdaad beter met je gaat,' zei Druktrommel. 'Ga je binnenkort ook weer aan het werk?'

Tom dacht na, en zei: 'Daar is het nu denk ik nog te vroeg voor. Ik ben nog niet helemaal hersteld, moet u weten. Als ik te snel aan de slag ga, forceer ik de boel misschien, mogelijk met een terugval tot gevolg.'

'Dat is waar,' zei Druktrommel. 'Je moet nooit forceren. Daar weet ik alles van. Als je maar genoeg te doen hebt.'

'Dat héb ik, dokter,' zei Tom. 'Ik ben lid van een Squebbleclub, en van een leesclub.'

'Je meent het,' zei Druktrommel. 'Welk boek gaan jullie bespreken?'

'Telegrammen van beroemde schrijvers.'

'Ah,' zei Druktrommel, 'die heeft mijn vrouw ook gelezen. Ze was er zeer over te spreken. Die beroemde schrijvers, die wisten hoe ze telegrammen moesten schrijven. Jammer dat tegenwoordig bijna alles via e-mail gaat. Maar ja, de tijden veranderen, et cetera. En verder? Wat doe je nog meer?'

Tom dacht na. 'Ik zit er sterk aan te denken om een boek te gaan schrijven...'

'Ah!' zei Druktrommel. 'Dat lijkt me een goed plan. Als praatjesmaker ben je al veel bezig met taal, dus de overstap naar het schrijverschap lijkt me niet meer dan logisch. Sport je voldoende?'

Tom knikte. 'In Zoetermeer doe ik alles lopend...'

'Prima. En je eet ook gezond? Veel groente en fruit?'

Tom knikte. 'Zoveel als maar mogelijk is...'

'Dan kan het bijna niet meer misgaan.'

Tom keek naar Druktrommel, en vroeg: 'Bent u wel eens overspannen geweest?'

Druktrommel dacht na. 'Nee... Of ja, toch wel... Maar dat is alweer jaren geleden. Toen ik net begonnen was als huisarts.'

'Hoe bent u daarvan hersteld?'

'Wel, dat heb ik vooral aan mijn vrouw te danken. Ze verzorgde me en stond me in alles bij. Waar zouden we zijn zonder vrouwen in ons leven, Tom?'

Tom dacht na, en zei: 'Wie zal het zeggen?'

Druktrommel stak een wijsvinger op, en zei: 'Wel goed opletten bij het uitkiezen.'

'Dat zal ik doen, dokter.' Tom stond op, en zei: 'Ik denk dat ik maar weer eens ga. Ik zie u aanstaande vrijdag...'

'Dat is goed, Tom. Hou je taai, en doe rustig aan...'

'Ja, dokter...'

Ze gaven elkaar een hand. Tom deed zijn jas en rugzak aan en verliet de praktijk.

 

Klik hier voor deel 44!

(c) Copyright Tom Betoek 2014-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.