'De praatjesmaker' (roman), deel 43

Hieronder deel 43 van de humoristische roman De praatjesmaker. Dit is het begin van hoofdstuk 14. Lees eerst deel 1 t/m 42, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

 

14

 

Het was maandagochtend. Tom zat in de spreekkamer van dokter Druktrommel. Hij was zich opeens beter gaan voelen, en wilde dit melden aan de grijsaard. Hoe de opleving kwam, wist hij niet precies. Zou het door het lezen van Vreemde gebeurtenissen komen? Of door het beluisteren van een podcast over het christelijk geloof, gisteravond? 'De Nositol kan het niet geweest zijn,' zei Tom, 'daar is het nog te vroeg voor.'

'Dat weet je niet,' zei Druktrommel, die alles had aangehoord. 'Bij mijn zoon, Alexander-Jan, werkte het middel al na anderhalve week. Als je maar genoeg leuke dingen doet, en rust neemt als het nodig is. Heb je dat gedaan?'

Tom knikte.

'Goed zo. Alexander-Jan is ook helemaal opgebloeid. Niet alleen praat hij iedereen de oren van het hoofd, hij kan nu ook uitstekend hoofdrekenen. Geef hem een som en hij lost hem op, zonder zijn vingers te gebruiken...'

'Dat is mooi, dokter,' zei Tom.

'Als mijn vrouw thuiskomt van boodschappen doen, rekent hij altijd de kassabon na. En hij zorgt dat er op ieder moment voldoende wijn en bier in huis is. Daar heeft hij een heel systeem voor ontwikkeld. We zijn nog nooit droog komen te staan.'

'Dat doet me deugd, dokter,' zei Tom.

'Ik kan aan je gezicht zien dat het inderdaad beter met je gaat,' zei Druktrommel. 'Ga je binnenkort ook weer aan het werk?'

Tom dacht na, en zei: 'Daar is het nu denk ik nog te vroeg voor. Ik ben nog niet helemaal hersteld, moet u weten. Als ik te snel aan de slag ga, forceer ik de boel misschien, mogelijk met een terugval tot gevolg.'

'Dat is waar,' zei Druktrommel. 'Je moet nooit forceren. Daar weet ik alles van. Als je maar genoeg te doen hebt.'

'Dat héb ik, dokter,' zei Tom. 'Ik ben lid van een Squebbleclub, en van een leesclub.'

'Je meent het,' zei Druktrommel. 'Welk boek gaan jullie bespreken?'

'Telegrammen van beroemde schrijvers.'

'Ah,' zei Druktrommel, 'die heeft mijn vrouw ook gelezen. Ze was er zeer over te spreken. Die beroemde schrijvers, die wisten hoe ze telegrammen moesten schrijven. Jammer dat tegenwoordig bijna alles via e-mail gaat. Maar ja, de tijden veranderen, et cetera. En verder? Wat doe je nog meer?'

Tom dacht na. 'Ik zit er sterk aan te denken om een boek te gaan schrijven...'

'Ah!' zei Druktrommel. 'Dat lijkt me een goed plan. Als praatjesmaker ben je al veel bezig met taal, dus de overstap naar het schrijverschap lijkt me niet meer dan logisch. Sport je voldoende?'

Tom knikte. 'In Zoetermeer doe ik alles lopend...'

'Prima. En je eet ook gezond? Veel groente en fruit?'

Tom knikte. 'Zoveel als maar mogelijk is...'

'Dan kan het bijna niet meer misgaan.'

Tom keek naar Druktrommel, en vroeg: 'Bent u wel eens overspannen geweest?'

Druktrommel dacht na. 'Nee... Of ja, toch wel... Maar dat is alweer jaren geleden. Toen ik net begonnen was als huisarts.'

'Hoe bent u daarvan hersteld?'

'Wel, dat heb ik vooral aan mijn vrouw te danken. Ze verzorgde me en stond me in alles bij. Waar zouden we zijn zonder vrouwen in ons leven, Tom?'

Tom dacht na, en zei: 'Wie zal het zeggen?'

Druktrommel stak een wijsvinger op, en zei: 'Wel goed opletten bij het uitkiezen.'

'Dat zal ik doen, dokter.' Tom stond op, en zei: 'Ik denk dat ik maar weer eens ga. Ik zie u aanstaande vrijdag...'

'Dat is goed, Tom. Hou je taai, en doe rustig aan...'

'Ja, dokter...'

Ze gaven elkaar een hand. Tom deed zijn jas en rugzak aan en verliet de praktijk.

 

Klik hier voor deel 44!

(c) Copyright Tom Betoek 2014-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.