'De Kleplijn' (roman), hoofdstuk 4c

Hieronder hoofdstuk 4c van de humoristische roman 'De Kleplijn'. Dit is het vervolg van hoofdstuk 4. Lees eerst hoofdstuk 1a t/m 4b, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

 

4c

Wouter keek Leo aan, en vroeg: 'Was dat Ally van Culemborg?'

Leo knikte.

'Een leuke vrouw. Ik zou best een keer met haar uit willen. Althans, als het met Tracy niets wordt.'

Leo trok een wenkbrauw omhoog. 'Heb je dan iets met haar?'

'Nee. Maar ik zou wel graag willen. Tracy staat altijd voor iedereen klaar. En ze is het zonnetje in huis.'

'Goed om te weten,' zei Leo.

'Ja,' zei Wouter. 'Terwijl jij zat te bellen ben ik trouwens op zoek gegaan naar meer informatie over Jacob Torenslinger. Wist je dat hij één oog is verloren tijdens een vakantie in Malawi? Hij is dus zelf ook gehandicapt, net als de mensen over wie hij schrijft. Dat maakt hem alleen maar sympathieker, vind ik.'

'Tenzij hij een ooglapje heeft,' zei Leo. 'Mensen met ooglapjes zijn vaak niet bijster sympathiek.'

Wouter schudde zijn hoofd. 'Hij heeft een glazen oog. Dat wil er nog weleens uitrollen als hij aan het squashen is, zo staat hier. Hij is er zelfs een keer over uitgegleden. Ik zou niet graag een glazen oog willen.'

'Je kunt er wel mee knikkeren.'

Wouter fronste zijn voorhoofd. 'Ik knikker al jaren niet meer. Ik ben ermee gestopt toen ik naar de brugklas ging. Mijn moeder had het me trouwens ook verboden, omdat er een jongen was die steeds mijn knikkers afpakte.'

'Je had beter moeten opletten.'

'Dat deed ik ook. Toch liep hij er steeds mee weg. Mijn moeder trok het niet meer. Ze betaalde zich scheel aan nieuwe knikkers.'

'Won je dan nooit?'

Wouter schudde zijn hoofd. 'Als je knikkers steeds worden afgepakt, valt er weinig te spelen.'

'Die jongen moet je dan nogal in de gaten gehouden hebben.'

'Zeker. Als ik een stap zette, deed hij hetzelfde. Overal waar ik kwam, daar was hij. Hoe hij wist waar ik steeds naartoe ging weet ik niet, en zal ik ook wel nooit weten, want hij zit nu in de gevangenis, na een mislukte bankoverval. Net goed.'

'Tenzij hij weet te ontsnappen,' zei Leo. 'Heb je je knikkers goed opgeborgen?'

'Jazeker,' zei Wouter. 'Ik heb ze in bewaring gegeven bij mijn nichtje. Die zit op judo.'

Leo trok een wenkbrauw omhoog. 'Judo? Waarom?'

'Er is veel gevaar op straat.'

'Ja, maar tegen een bankovervaller kun je met judo weinig uitrichten, lijkt me.'

'Daar zou je nog versteld van staan. Mijn nichtje is razendsnel. Voor je het weet, lig je op de grond. Ze heeft het laatst bij me voorgedaan, toen ik bij haar ouders op bezoek kwam. Vóór ik mijn jas uit had, lag ik al. We konden er wel om lachen, al had ik een gekneusde rib.'

'Toe maar. Hoe ben je daarvan hersteld?'

'Door zo weinig mogelijk te lachen.'

'Terwijl lachen nu juist zo gezond is.'

'Ja, maar niet als je een gekneusde rib hebt. Vooral 's nachts had ik er last van. Badend in het zweet werd ik dan wakker. Steeds zag ik de grond op me af komen, en hoorde ik mijn nichtje lachen. Ze heeft een zeer aanstekelijke lach.' Wouter keek Leo aan, en vroeg: 'Heb jij nichtjes of neefjes?'

Leo schudde zijn hoofd. 'Ik ben enig kind.'

'Lig daar maar niet wakker van. Mijn zus heeft haar handen vol aan Kim, zoals ze heet. En dat zal nog wel blijven duren ook. Tracy heeft nooit op judo gezeten, zo vertelde ze me onlangs. Daar was simpelweg geen geld voor bij haar thuis.'

'Tjonge...'

'Ja...' Wouter keek naar zijn beeldscherm, en zei: 'Ik zal eens kijken wat ik nog meer kan ontdekken over Jacob Torenslinger.'

'Doe dat,' zei Leo. Hij dronk zijn koffiebekertje leeg en ging verder met zoeken naar geschikt leesvoer op internet. Hij speurde meerdere webwinkels af, maar vond niets dat hem echt aansprak, mede omdat Wouter niet kon nalaten om nu en dan een weetje over Jacob Torenslinger te spuien.  

 

 

Klik hier voor hoofdstuk 4d!

(c) Copyright Tom Betoek 2015-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.