'De Kleplijn' (roman), hoofdstuk 5a

Hieronder hoofdstuk 5a van de humoristische roman 'De Kleplijn'. Dit is het begin van hoofdstuk 5. Lees eerst hoofdstuk 1a t/m 4d, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

 

5a

De volgende dag was het vrijdag. Leo had weinig zin om naar zijn werk te gaan, maar was evengoed opgestaan. Hij zat te ontbijten toen zijn vaste telefoon ging. Hij bekeek het display: een verborgen nummer. Hij nam op, en zei: 'Met Leo de Ketter.'

Even bleef het stil. Vervolgens hoorde hij een maniakaal gelach, waarschijnlijk van een man, dat enkele seconden aanhield. Het klonk blikkerig, alsof het mechanisch vervormd was. Meteen daarna werd er opgehangen. Leo bleef even staan luisteren naar de kiestoon, drukte op het rode knopje, en vroeg zich af wie het geweest kon zijn. Eén van zijn collega's, die een grap met hem wilde uithalen? Of één van de vaste bellers van de Kleplijn? Hij haalde zijn schouders op, liep naar zijn eettafel, en ging verder met ontbijten.

Niet veel later klonk er opnieuw gerinkel. Leo zuchtte, liep weer naar de telefoon, en nam op. Zou het dezelfde grapjas zijn? Nee. Het was zijn moeder, Heleen de Ketter-Linkesoep. 'Goedemorgen, Leo,' zei ze, 'ik wilde eens informeren hoe het nu gaat.'

Leo besloot het mysterieuze telefoontje te verzwijgen, en zei: 'Ma, ik heb nu niet veel tijd. Ik moet zo naar mijn werk.'

'Het is waar ook,' zei Heleen. 'Wie is vanmorgen je collega?'

'Tracy Lamshoofd.'

'Ach zo. Doe haar maar de groeten van mij en je vader.'

'Doe ik, ma. Maar ik moet nu echt ophangen.'

'Is goed, zoon. Kom je morgen nog op bezoek?'

'Ja. Rond de gebruikelijke tijd.'

'Oké. Tot dan!'

'Dag, ma.' Leo hing op. Opmerkelijk dat hij twee keer achter elkaar gebeld was. Was de eerste beller soms ook zijn moeder geweest? Wilde ze hem een poets bakken? Hij kon het bijna niet geloven. Zijn moeder zou zoiets toch nooit doen? Hij liep naar de eettafel en ging verder met ontbijten.

Om drie minuten voor negen liep Leo het kantoor van de Kleplijn binnen. Tracy was er al. Ze stond bij de koffieautomaat en zei: 'Goedemorgen, Leo.'

'Goedemorgen, Tracy.'

'Koffie?'

'Doe maar.' Zou Tracy de mysterieuze beller zijn? Nee, daar leek ze hem niet de persoon naar.

Tracy zette één koffie op Leo's bureau. 'Alsjeblieft,' zei ze.

'Dank je,' zei Leo. Hij had inmiddels zijn jas uitgedaan en over zijn stoel gehangen. 'Je moet de groeten van mijn ouders hebben,' zei hij, en ging zitten.

'Dank je wel,' zei Tracy, en nam plaats op haar stoel.

Leo keek haar aan, en vroeg: 'Spreek je ze weleens?'

Tracy knikte. 'Gisteravond nog. Het was erg gezellig.'

Leo trok een wenkbrauw omhoog. 'Waar hebben jullie het over gehad?'

'Over die keer dat ik werd aangevallen door een duif.'

'Jij ook al?'

'Ja. Ik ben bang dat ik nu ook een duivenfobie ga krijgen, net als Valerie.'

'Daar moet je niet mee inzitten...'

'Maar dat zit ik wel. Duiven kunnen het ruiken als je bang bent.'

'Is dat zo?'

Tracy knikte.

Leo blies in zijn koffie, en zei: 'Had je vogelzaad bij je?'

'Nee. Een broodje bal.'

Leo fronste zijn voorhoofd. 'Met of zonder mosterd?'

'Zonder. Die duif wierp zich van de dakgoot, recht op de gehaktbal af. Ze worden steeds brutaler. Het scheelde niet veel of hij had beet gehad. En ik had nog wel zo'n honger.'

'Die duif waarschijnlijk ook,' zei Leo, en nipte van zijn koffie.

'De gemeente moet harder tegen ze optreden. Alle duiven aan het gas. Het is de enige manier.'

Leo fronste zijn voorhoofd. 'Hoe zie je dat voor je?'

'Zodra je een duif ziet, hem vergassen. Het moet natuurlijk wel met gas zijn dat niet schadelijk is voor mensen.'

'Tjonge, radicaal is het wel...'

'Ja. Heb jij weleens last van duiven?'

'Ik zie ze soms op de reling van mijn balkon lopen.'

Tracy keek hem aan, en vroeg: 'Wat doe je dan?'

'Een onverwachte beweging maken. Dan gaan ze meestal wel weg.'

Tracy wreef nadenkend over haar kin, en zei: 'Ziet dat er niet vreemd uit, als je zomaar een onverwachte beweging maakt?'

'Je moet het alleen doen als er een duif in de buurt is. Anders kon er weleens bonje van komen. Je zou bijvoorbeeld kunnen worden opgepakt.'

'Oei, dat heb ik er niet voor over. Dan eet ik maar geen broodje bal meer...'

'Prima,' zei Leo. Prompt rinkelde zijn telefoon.   

 

 

Klik hier voor hoofdstuk 5b!

(c) Copyright Tom Betoek 2015-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.