'Gesprekken met Jan en alleman', deel 16

Hieronder deel 16 van 'Gesprekken met Jan en alleman'. Veel leesplezier! Lees ook deel 1 t/m 15, en laat me weten wat je ervan vindt!

Toen hij alles had wat hij nodig had rekende Ivo af bij de kassa. Hij kocht twee plastic tassen, waar hij zijn boodschappen in deed, en verliet de winkel. Hij stapte met een behoorlijk tempo terug naar huis. Als hij eenmaal thuis zou zijn, zou hij misschien weer zin hebben om te schrijven. Hij voelde nu al enige zin op komen zetten, en dat kon alleen maar meer worden, schatte hij in. Tot hij in de verte een vrouw zag die Ivo bekend voorkwam. Ach ja, het was Belinda Jagersmes, die eerder op zoek was geweest naar haar hond. Ze had deze blijkbaar nog steeds niet gevonden, want ze riep: “Toby! Toby! Waar ben je?!”

Ivo twijfelde of hij snel een andere kant op zou lopen, maar Belinda had hem reeds gezien. “Ivo!” riep ze. “Ivo!” Ze rende op hem af. “Wat een toeval dat ik jou hier tegenkom,” zei ze, uithijgend. “Hoe gaat het?”

“Redelijk,” zei Ivo. “En met jou? Heb je Toby nog steeds niet gevonden?”

“Nee. Ik heb hem wel in het vizier gehad, maar hij rende snel de bosjes in, en toen ben ik hem weer kwijtgeraakt.”

“Jammer.”

“Ja. Maar ik blijf volhouden. Ik ben altijd al een volhouder geweest. Hoe denk je anders dat ik al jaren met een snurkende man getrouwd kan zijn?”

“Dat weet ik niet,” zei Ivo.

“Het is ook altijd wat bij mij. Is de hond niet weggelopen, dan is er wel iets anders wat mijn aandacht opeist. Ik word er wel eens moe van, weet je dat? Maar ik blijf volhouden.” Ze keek om zich heen, en riep: “Toby! Kom dan! Toby!”

“Ik denk niet dat hij hier is,” zei Ivo.

“Dat geloof ik ook niet,” zei Belinda droevig. “Zulke mooie dingen heb ik met hem meegemaakt. Ik weet nog dat we samen door de Kalverstraat liepen. Opeens kwam er een gemaskerde man uit een kruidenierszaak rennen. Ik zei: 'Pak hem, Toby!' En toen rende Toby de overvaller achterna. Hij beet hem in de kuiten, waardoor hij werd gehinderd in zijn vlucht. De politie heeft hem meteen in de kraag gevat. Toby heeft nog een vermelding in de krant gekregen als Held van de Dag. In zijn nabijheid voel ik me dan ook veilig. Daarom wil ik hem ook zo graag terug. Met Toby aan mijn zijde denken stoute mannen wel na voor ze iets bij me uithalen.”

“Dat lijkt mij ook,” zei Ivo. “Eet Toby graag vlees?”

“Jazeker. Vlees heeft hij het liefste van al. Hij kan het vaak al van een afstand ruiken.” Ze dacht na, en zei: “Misschien kan ik hem lokken met een stuk vlees.”

“Niet alleen Toby,” zei Ivo. “Ook andere loslopende honden. Je hebt ze dan voor het uitkiezen.”

“Hmm,” zei Belinda. “Dat is nog helemaal geen slecht idee.” Ze keek voor zich uit, en zei: “Ik denk dat ik een soort beschermengel heb die mij af en toe dingen influistert.”

“Dat zou best eens kunnen,” zei Ivo.

“Dan ga ik nu maar meteen een stuk vlees halen bij de Super Duper.” Ze keek naar Ivo's boodschappentassen. “U komt daar zeker net vandaan?”

“Dat klopt,” zei Ivo. “En ik ga snel verder, voordat er etenswaren bederven. Succes met zoeken.”

“Dank u wel. Tot ziens.”

“Tot ziens.” Ivo zette er flink de pas in.

(c) Copyright Tom Betoek 2013. All rights reserved.