'De praatjesmaker' (roman), deel 21

Hieronder deel 21 van de humoristische roman De praatjesmaker. Dit is het slot van hoofdstuk 6. Lees eerst deel 1 t/m 20, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

In de graffititunnel bleek Martha nog steeds bezig met haar graffiti. Onder “Lezen is leuk” had ze “Bel Martha: 06-” gespoten. Treesje vroeg: 'Ben je je mobiele nummer op de muur aan het spuiten, Martha?'

Martha knikte.

'Zou je dat wel doen?' vroeg Bert.

'Waarom niet?' vroeg Martha.

'Lezers zijn meestal niet echt van die bellers,' zei Treesje.

'Goed, dan zet ik er ook wel mijn e-mailadres bij,' zei Martha. Ze keek op haar horloge, en zei: 'Zijn jullie al terug van de kroeg?'

Treesje schudde haar hoofd. 'De Gevlochten Mand is gesloten. Dat vertelde Hayden LePomme ons zojuist.'

'Hayden LePomme?' vroeg Martha. 'Ik dacht dat die in Schoonhoven zat?'

Treesje fronste haar voorhoofd. 'In Schoonhoven? Om wat te doen?'

'Een kooi voor zijn hamster ophalen.'

'Welnee. Hij heeft toch al een kooi?'

'Ja,' snoof Martha minachtend, 'die heeft hij van mij geleend. Heeft hij al gezegd wanneer ik die terugkrijg?'

Treesje schudde haar hoofd. 'Ik wist niet eens dat jij een hamsterkooi had, laat staan dat je hem had uitgeleend aan Hayden. Anders had ik het hem wel gevraagd.'

'Ik zit met smart op die kooi te wachten,' zei Martha. 'Ik wil hem gaan gebruiken als grabbelton, tijdens vlooienmarkten.'

'Wat doe jij op vlooienmarkten?' vroeg Treesje.

'Onder andere mensen kijken,' zei Martha. 'Op vlooienmarkten lopen bijzondere mensen rond.'

'Is dat zo?' vroeg Bert.

Martha knikte. 'Ik heb een keer mijn oude skeelers aan een speleoloog verkocht. Hij vertelde dat zijn dochter graag skeelert, maar daar slechts zelden aan toekomt, zodat hij niet alteveel geld voor die skeelers wilde betalen. Uiteindelijk heb ik ze aan hem meegegeven voor vijf euro. En dat is nog maar het topje van de ijsberg qua interessante mensen die je op vlooienmarkten tegenkomt.'

'Waar woont die dochter?' vroeg Bert.

'Dat vertelde hij er niet bij. Maar je mag er verzekerd van zijn dat het in een land is met veel grotten, en weinig asfaltwegen. Misschien Tsjechië?'

'In Tsjechië heb je toch zeker wel asfaltwegen?' vroeg Bert verontwaardigd.

'Ja,' zei Martha, 'maar niet zoveel.'

'In Nederland gelukkig wel,' zei Treesje. 'Eigenlijk zou die dochter hier moeten komen wonen...'

'Dat zei ik ook tegen die man,' zei Martha. 'Maar hij zei: “Mijn dochter is niet voor niets uit Nederland vertrokken.” Meer kreeg ik er niet uit, want hij moest op dat moment snel naar de tandarts. Terwijl het zaterdag was. Ik wist niet dat tandartsen ook op zaterdag werken.'

'Misschien heb je het verkeerd verstaan,' zei Treesje.

'Of hij moest wel naar de tandarts, maar niet voor zijn tanden,' zei Bert.

Treesje trok een wenkbrauw omhoog, en vroeg: 'Waarvoor dan wel?'

'Gewoon,' zei Bert. 'Voor een goed gesprek.'

Treesje snoof minachtend. 'Een goed gesprek? Heb jij tandartsen ooit een goed gesprek horen voeren?'

'Tijdens hun werk niet, nee. Maar in hun vrije tijd, wie zal het zeggen?'

'Dat is waar,' zei Martha. 'Ik ben mijn tandarts een keer tegengekomen in de Kiko, en toen hebben we geloof ik wel een half uur over Tupperware-dozen staan praten. Hij vond Tupperware passé, ik vond van niet.'

'Doe jij je boodschappen bij de Kiko?' vroeg Treesje verbaasd.

Martha knikte.

'Ik vind hun gehakt te zout,' zei Treesje. Ze keek naar Tom, en vroeg: 'Waar doe jij je boodschappen, Tom?'

'Ook in de Kiko,' antwoordde Tom.

'Naar tevredenheid?' vroeg Martha.

'Dat gaat,' zei Tom.

Treesje fronste haar voorhoofd, en vroeg: 'Vind je de gangpaden niet te smal?'

Tom schudde zijn hoofd. 'Daar heb ik geen last van. Ik gebruik altijd een boodschappenmandje, voor die paar boodschappen die ik te doen heb. Dat is wel zo handig.'

'Een goed idee,' zei Treesje, en staarde voor zich uit.

Op een gegeven moment was het Martha die zei: 'Ik ga maar weer eens verder met mijn graffiti...'

'Doe dat,' zei Treesje. 'En laat me weten wat het je oplevert qua nieuwe aanwinsten voor je leesclub.'

'Dat zal ik doen,' zei Martha.

'Wij gaan nu naar huis,' zei Treesje. 'Een fijne avond verder.'

'Insgelijks,' zei Martha. Ze draaide zich om naar de tunnelwand en zette het spuiten voort.

'Een goed mens,' zei Treesje, terwijl ze verder liepen.

'Nou en of,' zei Bert. 'In al die jaren geen steek veranderd.'

Ze naderden een punt waar ze elk een andere richting op moesten. Tom gaf Bert en Treesje een hand, wenste ze een fijne avond toe, en liep verder naar huis toe. Daar las hij nog wat in Johnny Beenhopper vóór hij naar bed ging. In bed bedacht hij dat de avond enigszins teleurstellend verlopen was, maar dat dat nog geen reden was om voor de komende dagen de moed op te geven. Wie weet zou de Nositol al snel gaan werken.

Klik hier voor deel 22!

(c) Copyright Tom Betoek 2014-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.