'De praatjesmaker' (roman), deel 22

Hieronder deel 22 van de humoristische roman De praatjesmaker. Dit is het begin van hoofdstuk 7. Lees eerst deel 1 t/m 21, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

7


De volgende morgen bleef Tom tot half elf in bed liggen. Ook als hij niet met ziekteverlof was geweest, had hij vandaag niet hoeven werken, want het was zondag. Die gedachte kikkerde hem enigszins op. Hij waste zich, kleedde zich aan, ontbeet, nam voor de tweede achtereenvolgende dag de voorgeschreven dosis Nositol in, en poetste zijn tanden. De zon scheen door de ramen van zijn appartement. Als hij nu eens naar het Westerpark ging om van het mooie weer te genieten? Tom vulde een fles met water en stopte die in zijn rugzak, voor als hij in het park dorst zou krijgen. Met de rugzak op zijn rug verliet hij zijn woning, en sloot deze af. Een jas was niet nodig, zo mooi was het weer buiten. Tom hoopte dat hij vandaag geen klanten zou tegenkomen. Dat bleek ijdele hoop, want ter hoogte van de Luchtbuksrode zwaaide een man naar hem, en liep naar hem toe. Toen hij tot bij Tom gekomen was, zei hij: 'Goedemorgen, Tom. Ga je ergens heen?'

'Jazeker,' zei Tom. 'Naar het park.'

'Om wat te doen?'

'Genieten van de mooie natuur.'

'Ach zo. Hou je er wel rekening mee dat het broedseizoen is?'

'Ja,' zei Tom. Hij keek de man aan, en zei: 'Hoe heet je ook alweer?'

'Willy Heupspek. Van het vleesdieet.'

'Ach ja,' zei Tom. Hij begon zich het één en ander te herinneren over een dieet waarbij men veel vlees eet. 'Hoe gaat het daar nu mee?'

'Ik ben drastisch geminderd met vlees, omdat mijn vrieskist stuk is. Als ik hem aanzet, maakt hij een brommend geluid en staat hij te trillen op zijn grondvesten, om vervolgens, na een minuut of zeven, de geest te geven. Ik heb geen zin om hem iedere zeven minuten weer aan te zetten, dus ben ik maar geminderd. Het begon me eerlijk gezegd ook een beetje tegen te staan, al dat vlees. Ik ging er erg van zweten, en werd er agressief van. En hoe gaat het met jou? Nog steeds actief in de praatjesmakerij?'

'Momenteel niet,' zei Tom. 'Ik ben met ziekteverlof.'

'Meen je dat nou? Wat scheelt er dan aan?'

'Pijn in mijn voorhoofd.'

'Heb je misschien teveel bedorven vlees gegeten?'

Tom schudde zijn hoofd.

'Daar moet je altijd voor waken, dat je geen bedorven vlees eet. Weet je wat je krijgt van bedorven vlees? Een slechte adem. En je kan er ook goed ziek van worden. Daarom zou ik graag hebben dat mijn vrieskist zo snel mogelijk weer werkt...' Hij keek Tom aan, en zei: 'Ken jij geen vakman die hem voor een vriendenprijsje kan repareren?'

Tom schudde zijn hoofd.

'Echt niet? Ik kan je een fles champagne uit een goed jaar aanbieden...'

'Nee, echt niet.'

'Jammer. Dan moet ik misschien toch maar eens op internet gaan zoeken. Ik mag alleen van mijn vrouw niet meer alleen het internet op...'

'Waarom niet?'

'Ze vindt dat ik me teveel laat provoceren. Maar dat is niet waar. Meestal zijn het de anderen die beginnen. Ik mag toch zeker wel voor mezelf opkomen als iemand mij vraagt of ik wel goed bij mijn hoofd ben?'

'Dat lijkt me wel,' zei Tom.

'Internet barst van de betweters, Tom, daar heb je geen weet van. Je moet er maar eens op letten hoeveel betweters er tegenwoordig internet hebben. Als ik kon zou ik dat hele internet met kabel en al zó het raam uitgooien, de straat op. Ik ben alleen bang dat andere mensen daar dan misbruik van gaan maken, de kabel naar hun eigen huis gaan doortrekken en gaan internetten op mijn kosten. Daar waarschuwen ze vaak voor op tv...'

'Dat kan ik me voorstellen,' zei Tom.

'Je moet tegenwoordig goed oppassen. Iedereen kan een crimineel zijn. Neem nu het zoontje van onze buurman. Die zegt dat hij al een groot rijbewijs heeft. Maar wanneer zou hij dat gehaald moeten hebben? Ik hou de straat altijd goed in de gaten, en heb nog nooit een leswagen voorbij zien komen. Dat liegen leren ze allemaal op internet, dat weet ik zeker. Je moet maar eens opletten hoe vaak mensen liegen op internet, bijvoorbeeld op datingsites. Zogenaamd voor de veiligheid. Oh ja? Als je veiligheid zo belangrijk vindt, waarom ga je dan met je achterlijke smoel op internet? Er is veel hypocrisie in de wereld, Tom. Soms zou ik wel eens met een roeibootje naar een onbewoond eiland willen roeien, maar ze hebben daar waarschijnlijk geen elektriciteit, en zonder tv en vrieskist zou ik niet kunnen overleven, dus doe ik het maar niet...'

'Dat valt te begrijpen, Willy,' zei Tom. Hij keek op zijn horloge, en zei: 'Ik ga maar weer eens verder, vóór het weer omslaat...'

'Doe dat, Tom. Als je een keer tips nodig hebt over de aanschaf van een goede vrieskist geef je maar een belletje. Ik sta in het telefoonboek...'

'Prima, Willy. Tot ziens.'

'Dag, Tom. Bedankt voor het gesprek.'

'Niets te danken,' zei Tom, en liep verder. Het gesprek had hem bijna weer pijn in zijn voorhoofd bezorgd. Zou de Nositol tijdens de eerste dagen van de kuur de klachten verergeren? Hij besloot er niet langer over na te denken.

Klik hier voor deel 23!

(c) Copyright Tom Betoek 2014-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.