'De Kleplijn' (roman), hoofdstuk 10b

Hieronder hoofdstuk 10b van de humoristische roman 'De Kleplijn'. Dit is het vervolg van hoofdstuk 10. Lees eerst hoofdstuk 1a t/m 10a, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

 

10b

Leo nam op. Het bleek Geesje Leenschaar te zijn. 'Geesje,' zei Leo, 'vertel snel wat je te zeggen hebt, vóór het te laat is...'

'Dat zal ik doen,' zei Geesje, en kuchte. 'Excuses, ik ben een beetje verkouden. Maar waar had ik het over? Nou, ik was zonet bezig met mijn ochtendwandeling door de wijk toen ik Estelle Holbeen voorbij zag joggen...'

Leo trok een wenkbrauw omhoog. 'Weet je het zeker?'

'Vrij zeker. Estelle heeft toch rood haar en een wipneus?'

'Eh… nee.'

'Oh. Dan was het misschien iemand anders die is weggelopen. Dat straalde ze tenminste uit. Ik heb zelf ook weleens de neiging om weg te lopen, vooral als ik met Riet Ploeters aan het wandelen ben. Die loopt zo ongenadig hard. En ze is erg gierig. Als we na het wandelen iets gaan drinken betaal ik altijd, hoezeer ik ook mijn best doe om dat te voorkomen...'

Leo trok een wenkbrauw omhoog. 'Wat doe je dan zoal?'

'Naar de wc gaan als we op het punt staan om af te rekenen, klagen over hoe duur alles wel niet is geworden, de rekening naar haar toe schuiven, dat soort dingen. Maar het helpt allemaal niets...'

'Hoe moet dat dan als jullie gaan samenwonen?'

'Samenwonen...?' Geesjes stem klonk gespannen. 'Daar weet ik niets van…?'

'Oh,' zei Leo. 'Laat dan maar…' Had Kees soms gelogen?

'Mijn vader is ook weleens weggelopen,' ging Geesje verder, 'van de set van de film Voorwaarts mars! van Alberto Lopez...'

'Waarom, in vredesnaam?'

'Omdat de grimeur schmink in zijn ogen had gesmeerd, volgens hemzelf expres. De grimeur zei dat hij overwerkt was, omdat hij wel tweeduizend figuranten had moeten schminken. Gelukkig heeft hij zijn excuses aangeboden aan mijn vader, anders had het allemaal heel lastig kunnen worden bij ons thuis...'

'Dat wil ik geloven,' schamperde Leo.

'Zelf ben ik ook weleens overwerkt geweest, toen ik nog verpleegster was in verzorgingstehuis De Takkenboom. Er was daar een cliënt, Alfons Schuurbekken, die steeds zijn zakdoek uit zijn handen liet vallen als ik hem verzorgde. Ik was daar niet van gediend, maar Alfons zei dat hij er niets aan kon doen. Of dat waar is weet ik niet, maar het probleem loste zich vanzelf op toen hij enkele maanden later overleed aan de ziekte van Parkinson. Dat was een hele opluchting. Eindelijk kon ik weer slapen, want de affaire had me slapeloze nachten bezorgd. Soms heb ik nog nachtmerries over die periode. Dan droom ik dat ik niet kan slapen. De volgende morgen word ik doodmoe wakker... Maar dan ga ik weer wandelen met Riet, en is alles weer koek en ei. Althans, wat het sportieve gedeelte betreft...'

'Gelukkig maar,' schamperde Leo.

'Ja. Bent u weleens weggelopen?'

'Nee. Ik vind dat allemaal vrij zinloos.'

'Dat is waar. Zinloos is het. Coby zal wel in alle staten zijn. Ik heb gehoord dat ze ook nog eens goed ziek is geworden van medicijnen die ze gebruikt...'

Leo trok een wenkbrauw omhoog. 'Is dat zo?'

'Ja. Medicijnen van Mike Sonderveld. Asparifim, of iets in die trant. Ik wist niet eens dat dat middel bestond. Terwijl ik tijdens mijn werk als verpleegster genoeg met medicijnen te maken heb gehad. Weet je wat ik denk? Dat Mike een bedrieger is...'

'Dat zou best eens kunnen, Geesje.'

'Ja. Ik koop in ieder geval niets meer van hem. Zelfs geen bijsluiters. Ik heb hem een keer gevraagd om een bijsluiter voor me uit te printen, van een antipsychoticum dat ik gebruik, en dat kostte me, hou je goed vast, twee euro. Twee euro! Om een bijsluiter uit te printen! Dat die jongen nog op twee benen rondloopt mag een wonder heten...'

'Dat geldt denk ik voor wel meer mensen, Geesje...'

'Ja, maar toch... Als je twee euro vraagt voor vijf A4-tjes, dan ben je wat mij betreft een cynische klootzak die het beleg op zijn brood niet waard is...'

'Rustig, Geesje.'

'Excuses, ik ben een beetje verkouden. Ik ga maar weer ophangen. Wie is je collega van vanmorgen?'

'Wouter Rouwelink.'

'Ach zo. Doe hem maar de groeten van mij.'

'Doe ik, Geesje. Tot horens of tot ziens maar weer, en hou je taai...'

'Dag, Leo.'

'Dag, Geesje.' Leo hing op.  

            

 

Klik hier voor hoofdstuk 10c!

(c) Copyright Tom Betoek 2015-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.