'Gesprekken met Jan en alleman', deel 45

Hieronder deel 45 van 'Gesprekken met Jan en alleman'. Dit is het begin van hoofdstuk 15. Veel leesplezier! Lees ook deel 1 t/m 44 (als je dat nog niet gedaan hebt), en laat me weten wat je ervan vindt!

15

Ivo belde aan bij zijn ouders. Hetty Penner opende de deur en zei: “Kom binnen, Ivo.”

Ivo volgde zijn moeder naar de woonkamer. Daar zat zijn vader aan de eettafel de krant te lezen. “Dag, Ivo,” zei hij.

“Dag, vader,” zei Ivo. Hij ging schuin tegenover hem aan de eettafel zitten.

“Wat wil je drinken?” vroeg Hetty aan haar zoon.

“Koffie,” zei Ivo.

“En een moorkop? Ik heb moorkoppen gekocht bij Bakkerij Moggelkop. Die zitten aan de Bakoestraat, en zijn de beste in de regio.”

“Doe maar,” zei Ivo.

“Vader ook nog koffie?”

“Ja,” zei Abraham.

Hetty liep naar de keuken en kwam even later terug met een dienblad met drie kopjes koffie en een gebaksschoteltje met een moorkop erop, die ze op tafel zette. Vervolgens liep ze weer naar de keuken en kwam terug met een wok in haar handen, die ze ook op tafel zette. “Eet eerst je gebak maar op,” zei ze tegen Ivo.

Ivo sneed met zijn vorkje een stuk van de moorkop af en werkte dat naar binnen.

“Heb je nog wat bijzonders meegemaakt?” vroeg Hetty.

“Teveel om op te noemen,” zei Ivo.

“Wij ook. Ciska van Opperland is gisteravond langs geweest om foto's te laten zien van haar reis met een luchtballon. Ze was er zeer over te spreken. Je vader en ik gaan binnenkort ook, hè, vader?”

“Ik heb gezegd dat ik erover zou nadenken,” zei Abraham.

“Ik verheug me er zo op,” zei Hetty. “Ik heb de wereld altijd al eens van boven willen zien. Ik weet wel dat dat met een vliegtuig ook kan, maar dat is toch net even anders. Ciska zei dat het idee dat je uit zo'n luchtballon kunt vallen een extra dimensie geeft aan het geheel. En ze heeft gelijk.”

Ivo nam een slok van zijn koffie, en een hap van zijn moorkop.

“Smaakt het?” vroeg Hetty.

“Prima,” zei Ivo. Hij veegde zijn mond af met zijn linkerhand en nam weer een slok van zijn koffie. Rustig at hij de moorkop helemaal op, terwijl zijn moeder toekeek.

“Dan gaan we nu over tot het beoordelen van de wok,” zei Hetty. Ze wilde de wok overhandigen aan Ivo, maar Abraham vroeg: “Hoe bedoel je, 'Dan gaan we nu over tot het beoordelen van de wok'?”

“Lees jij nu maar je krant,” zei Hetty, en reikte Ivo nog steeds de wok aan.

Ivo bekeek de wok, en zei: “Ik vind het belangrijker wat je zelf vindt, moeder.”

Hetty zette de wok weer op tafel neer, en zei: “Ik vind de wok niet te zwaar. Maar je vader wel.”

Abraham verslikte zich in zijn koffie, en riep: “Hoe kom je daar nu bij? Ik vind dat ding helemaal niet te zwaar!”

“Gisteren zei je nog van wel!”

Abraham schudde zijn hoofd. “Ik zei alleen maar dat ik me kan voorstellen dat hij voor sommige vrouwen te zwaar is. En voor sommige mannen ongetwijfeld ook. Maar niet voor mij.”

“Waarom wilde je er maandag dan niet mee koken?” vroeg Hetty.

“Omdat ik toen last had van mijn pols,” zei Abraham.

“Maar nu dus niet meer?” vroeg Hetty.

“Jawel,” zei Abraham, en keek naar zijn pols. “Een beetje.”

“Zou je dan niet eens naar de dokter gaan?”

“Welnee. Het gaat vanzelf wel over.”

“Dat zeg je altijd als je iets mankeert,” klaagde Hetty. “Hoe lang heeft het wel niet geduurd voor je je nieuwe bril ging halen? En die vergeetachtigheid, heb je daar al naar laten kijken?”

“Ik ben niet vergeetachtig!” riep Abraham.

“Dat denk je alleen maar omdat je het steeds vergeet!” riep Hetty.

Het bleef een tijdje stil.

Ivo kuchte, en zei: “Misschien zijn jullie allebei wel vergeetachtig. Jullie worden ook een dagje ouder.”

“Misschien wel,” zei Hetty. Ze keek op haar horloge, en zei: “Laten we een spelletje doen.”

“Met dit weer?” vroeg Ivo. “We kunnen beter in de tuin gaan zitten.”

“Ook goed,” zei Hetty.

Met z'n drieën gingen ze in de tuin zitten, waar ze nog wat praatten. Om vier uur vertrok Ivo.

(c) Copyright Tom Betoek 2013. All rights reserved.