'De praatjesmaker' (roman), deel 25

Hieronder deel 25 van de humoristische roman De praatjesmaker. Dit is het begin van hoofdstuk 8. Lees eerst deel 1 t/m 24, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

8

Het was de volgende ochtend, een maandagochtend. Tom werd wakker omdat zijn mobiel rinkelde. Hij nam op. Het was zijn moeder. 'Goedemorgen, Tom,' zei ze. 'Ik bel je toch niet wakker?'

'Eerlijk gezegd wel, ma,' zei Tom, en keek naar zijn alarmwekker: half negen.

'Oh. Dan zal ik het kort houden. Ik wilde je alleen maar vragen of je vanavond weer eens langskomt, zo rond een uur of acht.'

'Is goed, ma.'

'Prima! Tot dan.'

'Dag, ma.' Tom hing op en legde zijn mobiel weer op het nachtkastje. Hij keek naar de alarmwekker: één minuut over half negen. Negenentwintig minuten te vroeg naar zijn smaak. Hij draaide zich om en probeerde verder te slapen, maar hij was door het telefoontje teveel over zijn slaap heen. Dus stapte hij maar uit bed, om te douchen, zich aan te kleden, en te ontbijten. Hij nam voor de derde achtereenvolgende dag de voorgeschreven dosis Nositol in. Vervolgens dacht hij bij zichzelf: wat zal ik vandaag eens gaan doen? Werken was nog niet aan de orde, dus hij moest iets anders verzinnen. Tijdens het klaarmaken van zijn ontbijt had hij gezien dat hij bijna geen eten meer in huis had, dus een bezoek aan de Kiko was onvermijdelijk. Hij deed zijn jas aan, stopte de Kiko-boodschappentassen in zijn rugzak, en ging op weg. De zon scheen af en toe tussen de wolken door, wat hem oppepte. Met goede moed arriveerde hij algauw in de Kiko, pakte een mandje, en liep naar de fruitafdeling. Terwijl hij de appels keurde, hoorde hij achter zich een bekende stem zijn naam roepen. Tom draaide zich om en keek in het feeërieke gezicht van Mamzuka Koesjes. 'Mamzuka!' zei Tom. 'Wat doe jij hier?'

'Boodschappen,' zei Mamzuka. Ze zwaaide lichtjes met haar mandje met daarin een zakje slamix. 'Ik hoorde dat je met Bert en Treesje bent wezen stappen?'

'Dat klopt,' zei Tom.

'Heel goed,' zei Mamzuka. 'Zelf kon ik niet: ik moest overleggen met mijn bridgepartner, Violetta Sphynx, over onze tactiek voor morgenavond. Je weet dat ik meedoe aan het Bridgetoernooi van Hellevoetsluis?'

Tom knikte. 'Bert heeft me ingelicht.'

'Welnu, Violetta heeft op internet onderzoek gedaan naar onze komende tegenstanders, Bart en Helena Lenteregen. Volgens haar heeft Bart ooit een jaar in de gevangenis gezeten wegens belastingontduiking.'

'Toe maar,' zei Tom.

'Ja. Dus we zijn best wel zenuwachtig voor morgenavond. Wat als Bart ons iets gaat aandoen, bijvoorbeeld als we winnen? Eigenlijk durven we dan ook niet te winnen. Aan de andere kant kan ik het prijzengeld goed gebruiken, en Violetta ook, dus zal ik een afweging moeten maken. Violetta stelt voor om kogelvrije vesten te gaan dragen onder onze kleren. Maar waar halen we die zo snel vandaan? Weet jij misschien iemand die ons kogelvrije vesten kan leveren?'

Tom schudde zijn hoofd.

'Je bent toch praatjesmaker? Dat vertelde Treesje...'

'Dat klopt,' zei Tom.

'Vind je dat leuk werk?'

'Niet echt.'

'Waarom niet?'

Tom haalde zijn schouders op.

'Mij lijkt het wel leuk werk. Professioneel bridgen levert te weinig op om van te leven. Hebben ze bij jouw bedrijf geen vacatures?'

'Geen idee,' zei Tom.

'Tijdens het bridgen praten we ook wat af, dus ervaring heb ik genoeg. En ik vind praten ook echt leuk. Violetta wat minder, heb ik het idee. Soms is ze een beetje stil tijdens het bridgen. Maar misschien komt dat doordat haar man drie jaar geleden is weggelopen. Niemand weet waarheen. Een kennis van mij, Tabitha, zegt dat ze hem in een casino in Las Vegas heeft gezien, maar dat kan ook een dubbelganger geweest zijn. Laszlo, zoals hij heet, heeft veel dubbelgangers. Niet expres, maar omdat hij een vrij onopvallende man is, met een uitgesproken onopvallend gezicht. Het is een wonder dat Tabitha hem gezien heeft in zo'n grote massa. Maar misschien trok hij toen de aandacht omdat hij aan de winnende hand was. Laszlo is namelijk erg goed in kansspelen.'

'Kun je daar dan goed in zijn?' vroeg Tom met enige verwondering.

'Jazeker. Misschien is hij daarom wel naar Las Vegas gegaan. Om een kapitaal bijeen te vergaren voor het huishouden. Hij en Violetta hadden het niet breed. Maar ja, je kunt nog zo goed zijn in gokken, als je in één keer alles verliest, ben je weer terug bij af. Daarom vind ik bridgen ook zoveel leuker.'

'Daar kan ik me iets bij voorstellen,' zei Tom.

Mamzuka haalde een hand door haar haar, en vroeg: 'Kom je woensdag weer squebbelen?'

'Waarschijnlijk wel,' zei Tom.

'Mooi zo. Dan zie ik je dan wel. Als ik tenminste niet te moe ben van het bridgetoernooi. We spelen de hele nacht door. Het is een soort van uitputtingsslag...'

'Dan wens ik je veel succes...'

'Dank je.'

'Dag, Mamzuka.'

'Dag, Tom.'

Tom ging verder met boodschappen doen, verzamelde alles wat hij nodig had uit de schappen, en rekende af.

Klik hier voor deel 26!

(c) Copyright Tom Betoek 2014-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.