Hieronder deel 31 van de humoristische roman De praatjesmaker. Dit is het begin van hoofdstuk 10. Lees eerst deel 1 t/m 30, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!
10
De volgende dag, een woensdag inmiddels, stond Tom om elf uur op. Na de gebruikelijke ochtendhandelingen, waaronder het innemen van de Nositol, dacht hij bij zichzelf: hoe deze dag door te komen? Vanavond was er weer een Squebble-avond bij Bert Heilbot thuis, maar zover was het nog niet. Eerst maar eens koffie zetten, dacht hij. Hij maakte een kop oploskoffie klaar, en dronk deze op. Vervolgens ging hij in zijn fauteuil zitten. Hij keek naar de bomen die in de buurt van zijn flat stonden. Vogels vlogen heen en weer. Zij hoeven zich geen zorgen te maken, dacht hij bij zichzelf, God beschermt hen. Hij keek naar zijn salontafel. Normaal gesproken lag daar het boek waarin hij op dat moment bezig was. De plek was nu leeg, aangezien hij Johnny Beenhopper had uitgelezen. Hij had spijt dat hij gisteren Vreemde gebeurtenissen niet had meegenomen uit de bibliotheek, want nu zat hij zonder leesvoer. Hij schudde vertwijfeld zijn hoofd en zette de tv aan. Hij zapte een paar keer langs alle kanalen, maar zette toen de tv weer uit. Wat nu gezongen? Hij kon natuurlijk een wandeling gaan maken, maar wat als hij weer iemand van zijn werk zou tegenkomen? Daar had hij nu echt geen zin in. Hij bleef zitten, en staarde de rest van de dag een beetje voor zich uit.
***
Die avond, bij Bert Heilbot thuis, had Tom er een weinig enerverende dag op zitten. Maar deze avond zou wellicht een hoop goedmaken. Ze zaten aan Berts eettafel, Mamzuka linksvoor, Treesje linksachter, Bert rechtsachter en Tom rechtsvoor. Nadat Bert voor iedereen drinken had ingeschonken, kon het squebbelen beginnen. Mamzuka zat het dichtste bij de a en mocht beginnen. Ze dacht na en legde het woord “geluk” neer, met de k op een tweemaal-letterwaarde-vakje. Bert noteerde de score: vierendertig punten. 'Niet slecht,' zei hij.
'Jullie vragen je misschien af waarom ik voor dit woord gekozen heb?' vroeg Mamzuka, de anderen aankijkend.
'Dat klopt,' zei Treesje.
'Welnu,' zei Mamzuka, 'dat is waar het mij gisteravond, tijdens het bridgetoernooi, aan ontbroken heeft: geluk.'
'Dus je hebt het toernooi niet gewonnen?' vroeg Treesje.
Mamzuka schudde haar hoofd. 'We lagen er al na de eerste ronde uit. Kun je het geloven? Na de eerste ronde al. Meestal halen Violetta en ik de tweede of derde ronde wel. Maar gisteravond dus niet.' Ze zuchtte.
'Volgende keer beter,' zei Bert.
'Ik weet niet of er wel een volgende keer komt,' zei Mamzuka. 'Violetta heeft er geen zin meer in. Ze wil op zoek gaan naar haar man, die volgens de laatste berichten is gezien op een cruiseschip dat vanaf de Verenigde Staten naar de Caraïben voer.'
'Tjonge jonge, die neemt het er maar van,' zei Bert. 'Nochtans zou ik niet graag op een cruiseschip vertoeven. Tenzij ik een kamer dichtbij de bar heb...'
'Ik wil best een cruise maken,' zei Treesje, 'maar niet naar de Caraïben. Ze doen daar naar het schijnt aan voodoo, en ik wil niet de controle over mijn eigen lichaam verliezen. Dat is me al eens overkomen, tijdens een dansfeest in De Voetzoeker. Ben je daar al eens geweest, Tom?'
Tom schudde zijn hoofd. Hij bezocht zelden disco's.
'Wees daar maar niet rouwig om. Het geluid is er van een abominabele kwaliteit, en de lichteffecten zijn een lachertje. Een vriendin van mij heeft er ooit een epileptische aanval gekregen. Sindsdien blijft ze met onweer altijd binnen.'
'Geef haar eens ongelijk,' zei Bert. 'Met onweer moet je uitkijken. Ik ben een keer mijn was gaan sorteren tijdens onweer, en daarbij een sok verloren. Nooit meer teruggevonden, waar ik ook zocht.'
'Toch vind ik het jammer dat Violetta ermee wil stoppen,' zei Mamzuka. 'We waren een goed team. Al was ze niet bepaald spraakzaam. En gisteravond zag ze ook erg bleek. Alsof ze net een fles bleekmiddel had leeggedronken. Het zou nog kunnen ook. Ze mist haar man Laszlo heel erg...'
'Als ze dat echt gedaan had, had ze het waarschijnlijk niet kunnen navertellen,' zei Bert.
'Daar zou je nog van opkijken,' zei Mamzuka. 'Violetta is een harde tante...'
'Ik zou niet kunnen leven met een man die bij het minste of geringste wegloopt,' zei Treesje. 'Het leven is te kort om aan zulke mensen te verspillen. Wat doet hij eigenlijk voor de kost?'
'Hij gokt,' antwoordde Mamzuka.
'Als ik het niet dacht,' zei Treesje. 'Dat zul je altijd zien, zo'n man verdient de kost met gokken...' Ze nam een slok van haar witte wijn.
'Dus daarom is hij die cruise gaan maken,' zei Bert. 'Op cruiseschepen wordt veel gegokt.'
'Hij schijnt er vrij goed in te zijn,' zei Mamzuka. 'Anders had hij ook niet die cruise kunnen maken.'
'Tenzij hij zich in de schulden steekt...,' zei Bert.
'Dat is waar,' zei Mamzuka. Ze zuchtte, en zei: 'In het buitenland doe je soms vreemde dingen...'
'Ben jij al vaak naar het buitenland geweest?' vroeg Treesje aan Tom.
'Genoeg om het voorlopig even wat rustiger aan te doen,' antwoordde Tom.
'Ik zou wel iedere dag naar het buitenland willen,' zei Treesje, en leek er bij weg te dromen.
Bert snoof minachtend. 'Waarom ga je er dan niet wonen?'
'Dat zou niets oplossen. In welk land ik ook woon, er is altijd wel een buitenland dat me blijft trekken. Daarom blijf ik maar gewoon in Nederland wonen. We hebben het hier trouwens ook niet slecht...'
'Dat is waar,' zei Bert, en nam een slok van zijn bier. Hij keek Treesje aan, en zei: 'Jouw beurt.'
'Oh,' zei Treesje haastig, en keek naar haar letterbordje.
(c) Copyright Tom Betoek 2014-heden. All rights reserved.
Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.
No comments:
Post a Comment