'De praatjesmaker' (roman), deel 39

Hieronder deel 39 van de humoristische roman De praatjesmaker. Dit is het slot van hoofdstuk 12. Lees eerst deel 1 t/m 38, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

 

Martha keek naar Harold, die ondertussen in zijn koffie zat te roeren, en vroeg: 'En jouw favoriete vreemde gebeurtenis, Harold, gaat die toevallig over dakdekken?'

Harold schudde zijn hoofd. 'Nee, over iets heel anders...' Hij bladerde door zijn exemplaar van Vreemde gebeurtenissen, en zei: 'Ik weet alleen niet meer waar het staat. Daarom zal ik maar proberen het uit mijn hoofd te vertellen...'

'Dat is goed,' zei Martha.

Harold schraapte zijn keel, en zei: 'Mijn favoriete vreemde gebeurtenis is die van de man die de bijbel uit zijn hoofd had geleerd, en deze een keer – zonder pauzeren, en in omgekeerde volgorde – had opgedreund. En dat terwijl de beste man slechts een simpele schoonmaker was, die verder niets van de bijbel begreep, maar toevallig een ijzersterk geheugen had, net als ik.' Harold keek de anderen aan, als om hun reactie te peilen.

Titia kneep haar ogen samen, en zei: 'Als je dan zo'n ijzersterk geheugen hebt, waarom weet je dan niet meer waar deze gebeurtenis precies staat?'

'Misschien omdat het er helemaal niet in staat,' mengde Martha zich. 'Ik kan me namelijk niet herinneren dat ik dit gelezen heb.'

'Toch staat het er echt in,' zei Harold, keek de kring rond, en nam een slok van zijn koffie.

Tom besloot zich ermee te bemoeien, en zei: 'Waarom is dit je favoriete vreemde gebeurtenis, Harold?'

Harold dacht na, en zei: 'Omdat ik grote bewondering heb voor die man. Je moet het toch maar doen, de bijbel in omgekeerde volgorde opdreunen...'

'Ik vraag me alleen af waarom hij dat gedaan heeft,' zei Titia.

'Waarschijnlijk om te bewijzen dat hij als schoonmaker niet minder is dan pakweg een vastgoedmagnaat,' zei Harold.

Martha snoof minachtend. 'Alsof een vastgoedmagnaat ooit de bijbel uit zijn hoofd zou leren.'

'Waarom niet?' zei Harold. 'Ik heb een keer gewerkt voor een vastgoedmagnaat, en die citeerde om de haverklap teksten uit de bijbel.'

'Dat is nog heel wat anders dan de bijbel helemaal uit je hoofd leren, laat staan hem in omgekeerde volgorde oplepelen,' zei Martha.

'Dat ben ik met je eens, Martha,' zei Titia. 'Waar zou zo'n vastgoedmagnaat de tijd vandaan moeten halen?'

Harold haalde zijn schouders op. 'Je kunt de bijbel tegenwoordig ook als luisterboek krijgen. Dan kun je ernaar luisteren terwijl je in de file staat...'

'Dat is waar,' zei Titia. 'Vastgoedmagnaten zullen wel veel onderweg zijn, om hun vastgoed te inspecteren. Maar een vastgoedmagnaat met een ijzersterk geheugen, die ben ik nog niet tegengekomen. Laatst kwam ik er eentje tegen, maar hij herkende me niet eens...'

'Had je andere kleren aan?' vroeg Martha.

Titia fronste haar voorhoofd. 'Natuurlijk... Je denkt toch niet dat ik wekenlang in dezelfde kleren ga rondlopen?'

'Nee,' zei Martha, 'maar sommige mensen onthouden geen gezichten, maar kleren. Hoe onverstandig dat ook is...'

Titia trok een wenkbrauw omhoog. 'Wie dan?'

'Een vriend van mij,' zei Martha. 'Hij is modeontwerper, en is geobsedeerd door kleding. Als ik nieuwe kleren aanheb, herkent hij me niet.'

'Wat een rare man,' zei Harold.

'Minder raar dan jouw bijbelfreak,' riposteerde Martha.

'Dat waag ik te betwijfelen,' zei Harold.

'Geen geruzie, mensen,' zei Tom. 'Daar kan ik niet tegen.'

'Wie zegt dat we ruzie maken?' vroeg Martha verontwaardigd. 'We hebben gewoon een onschuldig meningsverschil, nietwaar, Harold?'

'Of het onschuldig is weet ik niet,' zei Harold, 'maar een meningsverschil is het sowieso...'

Martha negeerde deze opmerking, en zei: 'Misschien kunnen we het formele gedeelte van deze bijeenkomst beter afsluiten. Maar eerst wil ik van iedereen weten hoe die het gevonden heeft. Mag ik bij jou beginnen, Titia?'

'Ik vond het erg leerzaam,' zei Titia opgewekt.

Martha keek naar Harold, en zei: 'En jij, Harold?'

Hij keek afkeurend naar de salontafel, en zei: 'Als er volgende keer bier en chips op tafel staan, kom ik weer...'

Martha keek naar Tom. 'En jij, Tom? Kom jij volgende keer ook weer?'

Tom dacht na, en zei: 'Dat hangt er een beetje vanaf welk boek we gaan bespreken...'

'Ah,' zei Martha, pakte een boek uit de lade van de salontafel en toonde deze aan de rest. 'Telegrammen van beroemde schrijvers,' zei ze, 'van Klaas Oudenhart.' Op de kaft van het boek stonden afbeeldingen van telegrammen.

'Ach zo...,' zei Titia, en staarde naar het boek.

'Een betoverend boek,' vervolgde Martha. 'Ik heb het in één zitting uitgelezen...'

'Dan ben ik er de volgende keer zeker bij,' zei Titia.

Martha keek naar Harold en Tom, en vroeg: 'Jullie ook?'

'Dat denk ik wel,' zei Harold.

Tom zei: 'Ik weet het nog niet...'

Martha nam hem op met haar glimmende oogjes, en vroeg: 'Is dat omdat het niet zo goed met je gaat?'

Tom fronste zijn voorhoofd, keek haar aan, en zei: 'Wie heeft je dat verteld?'

'Treesje,' antwoordde Martha. 'Ze zei dat je met ziekteverlof bent.'

'Dat klopt,' zei Tom. Hij wijdde er liever niet over uit, want Titia en Harold keken hem vreemd aan, en dat vond hij maar niets.

'Als je wil, mag je mijn exemplaar van Vreemde gebeurtenissen meenemen,' zei Martha. 'Dan heb je thuis wat te doen...'

'Dat is goed,' zei Tom, en stopte het boek in zijn rugzak. 'Ik moet gaan,' zei hij, stond op, en deed zijn jas aan.

Martha stond eveneens op, en zei: 'Dat is goed, Tom.'

Tom groette Titia en Harold en liep met Martha mee naar de voordeur, waar ze zei: 'Hopelijk tot de volgende keer. Doe rustig aan. En geniet van het boek.'

'Ja, dank je,' zei Tom, verliet de woning, en spoedde zich naar huis toe, waar hij meteen zijn bed in dook. Hij was erg moe.

 

Klik hier voor deel 40!

(c) Copyright Tom Betoek 2014-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.