'De praatjesmaker' (roman), deel 41

Hieronder deel 41 van de humoristische roman De praatjesmaker. Dit is het vervolg van hoofdstuk 13. Lees eerst deel 1 t/m 40, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

 

Tom had zin in een dutje, en versnelde zijn looppas. Maar dat was buiten de realiteit gerekend, want in de verte zag hij alweer iemand die hem vaag bekend voorkwam. In de bosjes springen behoorde niet tot de mogelijkheden, want ze waren nergens te bekennen. De man had wel een wilde bos krulletjes op zijn hoofd, maar daar wilde en kon hij niet in duiken. Tevens had de man een engelachtig gezicht, met ogen die onnozelheid uitstraalden. Hij zag Tom, glimlachte, en kwam op hem aflopen. 'Wel wel,' zei hij, 'wie we hier hebben! Tom Formosa! Hoe gaat het?'

'Goed,' zei Tom, die zich probeerde te herinneren wie deze man was, en besloot om het eens anders aan te pakken, namelijk door interesse te tonen. 'En met jou?'

'Prima. Ik weet niet of je het al gehoord hebt, maar ik heb een nieuwe manier gevonden om koeien te melken...'

'Dat meen je niet.'

'Toch wel. Door middel van wilskracht,' zei de man, en keek Tom triomfantelijk aan.

'Is dat zo?' zei Tom. 'Hoe gaat dat precies in zijn werk?'

'Wel, ik zet een emmer onder de koe, ter hoogte van de uier, en denk dan heel hard aan het melken van die koe. Binnen no time is de emmer vol. Je zou me bezig moeten zien...'

'Goh,' zei Tom.

'Vermoeiend is het wel,' zei de man. 'Maar het is wellicht een kwestie van oefenen. Ik kan me voorstellen dat het na een paar jaar geen moeite meer zal kosten. Misschien kan ik dan wel meerdere koeien tegelijk melken. Een revolutie in de melkindustrie...!'

'Dat wil ik geloven,' zei Tom. 'De vraag is alleen of je de melkindustrie afhankelijk wilt maken van jou...'

'Dat denk ik niet,' zei de man, die, als Tom het zich goed herinnerde, Samuel heette. 'Wat als ik ziek word? Dan loopt alles in de soep. Daarom probeer ik anderen te leren om ook met wilskracht te melken. Maar dat gaat bepaald niet gemakkelijk. De meeste mensen hebben gewoonweg geen talent. Eén meisje weet enkele druppels eruit te krijgen, maar dat is te weinig om rendabel te zijn. En het zou best kunnen dat ze stiekem haar handen heeft gebruikt, toen ik even was afgeleid...'

'Misschien ben jij wel de enige die het kan,' zei Tom.

'Dat hoop ik niet,' zei de man.

Tom bekeek de man, besloot het over een andere boeg te gooien, en vroeg: 'Hoe heet je ook alweer?'

'Samuel Lipsmeer,' zei de man.

'Dag Samuel,' zei Tom. 'Waar woon je?'

'Ik woon op de boerderij van mijn vader, even buiten Zoetermeer...'

'En? Naar tevredenheid?'

'Jawel. Behalve dat ik iedere ochtend vroeg moet opstaan, om de koeien te melken. Vandaar dat ik wil proberen om alle koeien tegelijk te melken. Dan kan ik later opstaan.'

'Gebruiken jullie geen machines?'

Samuel schudde zijn hoofd. 'Sinds de millenniumbug hebben wij op de boerderij geen machines meer. Alleen nog maar tractoren.'

'Hadden jullie dan last van de millenniumbug?' vroeg Tom verbaasd.

'Jazeker,' zei Samuel. 'Jij niet dan?'

Tom schudde zijn hoofd.

'Oh,' zei Samuel. 'Dan is er misschien een andere reden dat mijn vader geen machines meer gebruikt. Ik heb hem er eigenlijk nooit naar gevraagd, omdat ik te druk was met het oefenen van mijn wilskracht...'

Tom bedacht zich iets, en vroeg: 'Zeg, als je even buiten Zoetermeer woont, hoe kan het dan dat wij elkaar al eens eerder gesproken hebben? Ik werk namelijk uitsluitend in Zoetermeer.'

'Ik logeer wel eens bij vrienden in de stad,' legde Samuel uit. 'Om alvast te wennen aan het zelfstandig wonen...'

'Ach zo,' zei Tom. 'En blijf je tijdens dat logeren gewoon je vaders koeien melken?'

Samuel knikte. 'Ook daarom oefen ik mijn wilskracht. Zodat ik het over een tijdje misschien van afstand kan doen. Maar dan moet mijn vader wel zelf de emmers onder de koeien zetten.'

'Dat lijkt me wel zo handig, ja,' zei Tom. Hij keek op zijn horloge, en vroeg: 'Had je verder nog iets te melden, Samuel?'

Samuel schudde zijn hoofd, bedacht zich, en zei: 'Alleen dit nog: klopt het dat je tegen overspannenheid aanzit...?'

Tom fronste zijn voorhoofd, kneep zijn ogen samen, en zei: 'Wie heeft je dat verteld...?'

Samuel kuchte nerveus, en zei: 'Eh... niemand. Maar eh... je ziet nogal bleek. En eh... Nou ja, ik wilde alleen maar weten of ik... iets voor je kan doen...'

Tom dacht na, en zei naar waarheid: 'Ik zou niet weten wat, Samuel.'

'Ach zo. Nou... veel sterkte en beterschap dan maar...'

'Dank je, Samuel. En jij succes met je wilskracht...'

'Dank je...'

'Dag, Samuel.'

'Dag, Tom.'

Tom liep verder naar huis toe.

 

Klik hier voor deel 42!

(c) Copyright Tom Betoek 2014-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.