Hieronder hoofdstuk 2d van de humoristische roman 'De Kleplijn'. Dit is het slot van hoofdstuk 2. Lees eerst hoofdstuk 1a t/m 2c, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!
2d
Om zes minuten voor ÊÊn kwamen Samantha Hambourge en een jonge blondine met een spitse neus de ruimte binnenlopen. 'Goedemiddag allemaal,' zei Samantha. 'Leo, mag ik je voorstellen aan Tracy Lamshoofd? Tracy, dit is Leo de Ketter.'
Leo en Tracy gaven elkaar een hand.
Samantha keek naar Coby, en zei: 'Veel bellers gehad?'
'Eentje maar,' zei Coby.
'Wie?' vroeg Tracy.
'Geesje Leenschaar,' mengde Leo zich.
'Aha, Geesje,' zei Tracy. 'Is ze weer met Riet wezen wandelen over de Utrechtse Heuvelrug?'
Leo schudde zijn hoofd. 'Op de Veluwe.'
'Jammer,' zei Tracy. 'Een vriend van mij woont in de buurt van de Utrechtse Heuvelrug, en gaat daar weleens wandelen met zijn hond Viervoeter. Hij heet Karel. Hij heeft de neiging om regelmatig bekende mensen tegen te komen, zonder dat hij er moeite voor doet. Daarom is hij handtekeningen gaan verzamelen.'
'Ik ben ook een keer over de Utrechtse Heuvelrug gewandeld,' zei Samantha. 'Met mijn beste vriendin, Patricia Wenktik. Daarna zijn we in Utrecht in een sjiek restaurant langs de gracht gaan eten. Ze is toen in de gracht gesprongen, omdat ze dacht dat ze in brand stond. Het was die dag erg heet geweest.'
Leo keek naar Tracy, en vroeg: 'Waar kom je vandaan, Tracy?'
'Ik ben geboren in Den Haag, maar woon nu in Zoetermeer. Op de Rummeniggerode, in een flat. Misschien ken je die flat wel. Er staat graffiti op van de tekst “Zie ommezijde”. Ik ben daar al een paar keer wezen kijken, maar heb niets kunnen vinden. Ken je die flat?'
'Nee,' zei Leo.
'Lig daar maar niet wakker van. Ze draaien er regelmatig harde muziek. Vooral tijdens buurtfeesten. Daar ga ik meestal niet heen. Ik ga liever op bezoek bij mensen die ik goed ken.'
'Ik ook,' mengde Samantha zich.
Coby liep naar de koffieautomaat en vroeg: 'Wie wil er nog koffie?'
'Ik,' zei Samantha.
'Nee, dank je,' zei Tracy.
Coby schonk twee bekertjes koffie in en gaf ÊÊn daarvan aan Samantha. Die nam het dankbaar in ontvangst, en zei tegen Leo: 'Hoe was je tweede dag bij de Kleplijn?'
'Goed,' zei Leo. 'Het is nog steeds niet erg moeilijk. Al vraag ik me af of ik alles zal kunnen onthouden wat mensen tegen me zeggen.'
'Maak je daar maar niet druk om,' zei Samantha, en blies in haar koffie. 'Het doet er niet zoveel toe of je dingen onthoudt. Zolang je mensen te woord staat is het allang goed. Nietwaar, Coby?'
'Jazeker,' zei Coby, en sloeg een bladzijde van haar Libelle om.
'Staat er nog iets interessants in?' vroeg Samantha.
Voordat Coby kon antwoorden, zei Tracy: 'Weet je wat ik laatst gelezen heb? Dat mensen gemiddeld zes keer per minuut liegen.'
Samantha fronste haar voorhoofd. 'Dat lijkt me sterk.'
'Toch is het zo,' zei Tracy. 'Daarom is het ook niet belangrijk dat je alles onthoudt wat mensen zeggen. Een groot deel ervan is immers gelogen.'
'Ja, maar welk deel precies?' zei Samantha. 'Zie daar maar eens achter te komen.'
'Dat kom je vanzelf,' zei Tracy. 'Als mensen zichzelf tegenspreken.'
'Maar dan moet je wel onthouden wat ze gezegd hebben,' zei Samantha. 'En dat is juist erg moeilijk.'
Tracy sloeg haar ogen neer, en zei: 'Ja, dat is waar.'
Leo vroeg zich af hoeveel van wat hij tot nu toe bij de Kleplijn gehoord had dan wel niet gelogen was, als Tracy's bewering waar was. Aan de andere kant kon het hem weinig schelen. Zolang hij zijn baan maar kon behouden en goed overweg kon blijven gaan met zijn collega's, mochten de mensen liegen zoveel ze wilden. Of toch liever niet? Hij wist het niet goed. De vraag was in hoeverre het noodzakelijk was om leugens te kunnen doorzien in een beroep als dit. Misschien zou hij daar snel genoeg achter komen. Hij stond op, deed zijn jas aan, groette de overige aanwezigen, en ging naar huis.
Thuis lunchte hij, en ging vervolgens op bed liggen voor een middagdutje.
(c) Copyright Tom Betoek 2015-heden. All rights reserved.
Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.
No comments:
Post a Comment