'De Kleplijn' (roman), hoofdstuk 3a

Hieronder hoofdstuk 3a van de humoristische roman 'De Kleplijn'. Dit is het begin van hoofdstuk 3. Lees eerst hoofdstuk 1a t/m 2d, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

 

3a

De volgende dag was Leo op bezoek bij zijn ouders, Dirk de Ketter en Heleen de Ketter-Linkesoep. Dirk was een gepensioneerde ontwikkelaar van biotechnologische producten, die zichzelf altijd redelijk goed verzorgde. Vandaag was hij gekleed in een poloshirt en een corduroy broek. Hij bekeek Leo, die op de tweezitsbank zat, met heldere ogen. Zijn vrouw, die naast hem op de driezitsbank zat, had geblondeerd krulletjeshaar, en roze geverfde lippen. Ze verfde haar lippen ook weleens in andere kleuren, en was soms wat ongeduldig, zoals ook nu. 'Wil je koffie?' vroeg ze aan Leo.

'Dat is goed,' zei Leo.

Heleen nam de thermoskan en schonk zijn kopje vol, alsmede die van haarzelf en haar man. Terwijl ze de thermoskan weer op de salontafel zette, vroeg ze: 'En hoe gaat het met je?'

'Goed,' zei Leo. Hij had vanmorgen, voordat hij naar zijn ouders ging, nog even op internet gekeken of het waar was dat mensen gemiddeld zes keer per minuut liegen. Hij had nergens kunnen vinden dat het zóveel was. Eén website beweerde dat mannen zes keer per dag liegen, en vrouwen drie keer. Dat had hem al iets meer gerustgesteld.

'Je werkt nu bij de Kleplijn?' vroeg Dirk.

'Ja,' zei Leo.

'Daar hebben we gistermiddag nog naar gebeld,' zei Heleen.

'Oh?' zei Leo.

'Ja. We hebben je eerst geprobeerd thuis te bereiken, maar daar kregen we geen gehoor. Dus hebben we maar naar je werk gebeld. Daar was je ook niet. Maar we kregen wel een hele leuke dame aan de lijn: Samantha Hambourge. Klinkt goed, moet ik zeggen. Ken je haar?'

'Ja,' zei Leo. 'Maar wanneer hebben jullie me dan gebeld thuis? Ik heb niets gehoord.'

'Gistermiddag. Rond een uur of twee.' Ze keek naar Dirk. 'Ja toch, Dirk?'

'Ja,' zei Dirk. 'Rond een uur of twee.'

'Toen lag ik net een dutje te doen,' zei Leo. 'Meestal hoor ik de telefoon wel overgaan, hoe diep ik ook slaap.'

'Deze keer blijkbaar niet,' zei Heleen, en nam een slok van haar koffie.

'Lig er maar niet wakker van,' zei Dirk. 'Samantha heeft je moeder heel goed geholpen.'

Leo trok een wenkbrauw omhoog. 'Waarmee dan?'

'Ik was bezig met een puzzel,' zei Heleen. 'Ik moest een ander woord voor water hebben.'

'Hmmm,' zei Leo. Hij vond het maar niets dat zijn moeder naar zijn werk had gebeld, maar wat kon hij doen? Zij en zijn vader hadden immers alle recht om naar de Kleplijn te bellen. Toch zat het hem dwars. 'En verder?' vroeg hij. 'Wat hebben jullie nog meer besproken?'

'Van alles en nog wat,' zei Heleen. 'Onder andere hoe jammer het is dat de dienstplicht is afgeschaft. Dat vind jij toch ook, schat?' Ze keek naar Dirk.

Dirk knikte. 'Mijn dienstplicht was de mooiste tijd van mijn leven. Daarna is het allemaal bergafwaarts gegaan.' Hij staarde somber voor zich uit.

Heleen fronste haar voorhoofd, en vroeg: 'Hoe bedoel je? Je hebt mij toch leren kennen?'

'Dat is waar,' zei Dirk, bloosde, en nam een slok van zijn koffie.

Heleen wendde zich weer tot haar zoon, en zei: 'Samantha valt op stoere mannen.'

'Samantha valt op alle mannen,' schamperde Dirk.

Heleen draaide haar hoofd naar hem toe, en zei: 'Waarom denk je dat?'

'Zo'n type lijkt ze me. Waarom zou ze anders bij de Kleplijn gaan werken?'

Heleen keek weer naar Leo, en zei: 'Let maar niet op hem. Samantha valt op stoere mannen. En op mannen in uniform.'

Dirk fronste zijn voorhoofd. 'Is dat niet hetzelfde?'

'Natuurlijk niet,' zei Heleen. 'Je hebt ook minder stoere mannen in uniform. Zoals monniken.'

Dirk snoof minachtend, en zei: 'Dat zijn geen uniformen, maar habijten. Dat is heel wat anders.'

'Uniformen, habijten – dat is allemaal één pot nat. En onderbreek me niet steeds, ik probeer hier een gesprek te voeren met mijn enige zoon.'

 

Klik hier voor hoofdstuk 3b!

(c) Copyright Tom Betoek 2015-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.