Hieronder hoofdstuk 5d van de humoristische roman 'De Kleplijn'. Dit is het slot van hoofdstuk 5. Lees eerst hoofdstuk 1a t/m 5c, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!
5d
Om vijf minuten voor ÊÊn liepen Samantha Hambourge en Coby Holbeen het kantoor binnen. 'Goedemiddag,' zei Samantha, en deed haar jas uit.
'Goedemiddag,' zeiden Leo en Tracy in koor.
'Veel bellers gehad?' vroeg Coby, die ook haar jas uitdeed.
'Eentje maar,' zei Tracy.
'Wie?' vroeg Samantha, terwijl ze naar de koffieautomaat liep en twee koffies inschonk.
'Mike Sonderveld,' mengde Leo zich.
'Nee toch?' zei Samantha. 'Probeerde hij iets te verkopen?' Ze gaf Coby een koffie.
Leo knikte.
'Dat moet maar eens afgelopen zijn,' zei Samantha. 'Volgens mij verkoopt hij alleen maar placebo's.'
Coby trok een wenkbrauw omhoog. 'Wat is er mis met placebo's?'
Samantha blies in haar koffie, en zei: 'Ze geven de gebruiker een misplaatst gevoel van onoverwinnelijkheid.'
'Daar heb ik anders nooit iets van gemerkt,' zei Coby. 'En ik heb voldoende placebo's geslikt om de weg naar Rome mee te plaveien.'
Tracy mengde zich, en zei: 'Mike verkoopt geen placebo's.'
Samantha en Coby keken haar aan. 'Weet je het zeker?' vroeg Samantha.
Tracy knikte. 'Ik heb hem er een keer naar gevraagd, en toen zei hij dat hij niet zou weten hoe hij daar aan moet komen.'
'Dat zegt nog niets,' zei Samantha. 'Misschien weet hij zelf niet eens dat hij ze verkoopt. Hoe komt hij eigenlijk aan al die medicijnen? Breekt hij in bij apotheken?'
Tracy bloosde, en zei: 'Dat weet ik niet.'
Leo mengde zich, en zei: 'Misschien maakt hij ze zelf, in zijn laboratorium.'
'Heeft hij een laboratorium?' vroeg Coby.
'Zoiets heb ik ook gehoord,' zei Tracy.
'Daar geloof ik niets van,' zei Samantha.
'Toch is het zo,' zei Tracy.
'Het voordeel van Mike is dat je geen recept nodig hebt,' zei Coby, en nam een slok van haar koffie.
'Dat is dan ook het enige voordeel aan hem dat ik kan verzinnen,' zei Samantha.
'Ik heb altijd de grootste moeite om aan recepten te komen,' legde Coby uit. 'Mijn huisarts wil ze meestal niet uitschrijven. Ik moet van hem eerst minder koffie gaan drinken. Alsof het allemaal zo makkelijk is. Hij weet niet half wat ik allemaal moet doormaken.'
Tracy fronste haar voorhoofd. 'Kun je hem dat niet vertellen?'
Coby schudde haar hoofd. 'Iedere keer als ik bij hem langskom en hij over mijn koffieconsumptie begint, klap ik dicht.'
'Vreemd,' zei Samantha. 'Misschien een andere huisarts nemen?'
Coby zuchtte. 'Ik heb er al zoveel gehad. En ze zeggen allemaal hetzelfde. “Mevrouw, u maakt zich veel te druk.” Ja, nogal wiedes. Hij hoeft niet in zijn eentje een dochter van vierentwintig op te voeden.'
'Hoe gaat het met Estelle?' vroeg Tracy.
'Niet zo best,' antwoordde Coby. 'Gisteravond gooide ze een appel naar me. Dat doet ze normaal gesproken nooit. Meestal houdt ze het bij kiwi's. Die zijn zachter.' Ze wreef met een zuur gezicht over haar linker bovenarm.
Samantha keek Leo aan, en vroeg: 'Heb jij eigenlijk kinderen?'
Leo keek op van deze vraag. Waarom wilde Samantha dat weten? Hij schudde zijn hoofd, en zei: 'Jij wel?'
'Nee,' zei Samantha. 'Al zou ik best willen. Het hoofdpersonage van Overvolle agenda's wil dat ook. Onder andere daarom lees ik dat boek zo graag.'
'Ik lees nooit romans,' zei Coby. 'Ik heb het al druk genoeg met mijn tijdschriften.'
'Jammer,' zei Samantha. 'Ik kan het iedereen aanraden.'
'Hoe heet dat boek?' vroeg Tracy.
'Overvolle agenda's, van Mika Hariki.'
'Ach zo,' zei Tracy.
Leo werd het gelul over Hariki’s boek een beetje zat, maar het leek hem beter om dat niet te laten blijken. Hij stond op, en trok zijn jas aan. 'Zo,' zei hij, 'het zit er weer op voor vandaag.' Hij wenste Samantha en Coby succes bij hun werk, groette Tracy, en ging op weg naar huis. De zon scheen als een koelkastlampje door de wolken heen.
Thuis lunchte hij, zette hij een was aan, en las hij verder in Taxi's op de maan.
'Goedemiddag,' zeiden Leo en Tracy in koor.
'Veel bellers gehad?' vroeg Coby, die ook haar jas uitdeed.
'Eentje maar,' zei Tracy.
'Wie?' vroeg Samantha, terwijl ze naar de koffieautomaat liep en twee koffies inschonk.
'Mike Sonderveld,' mengde Leo zich.
'Nee toch?' zei Samantha. 'Probeerde hij iets te verkopen?' Ze gaf Coby een koffie.
Leo knikte.
'Dat moet maar eens afgelopen zijn,' zei Samantha. 'Volgens mij verkoopt hij alleen maar placebo's.'
Coby trok een wenkbrauw omhoog. 'Wat is er mis met placebo's?'
Samantha blies in haar koffie, en zei: 'Ze geven de gebruiker een misplaatst gevoel van onoverwinnelijkheid.'
'Daar heb ik anders nooit iets van gemerkt,' zei Coby. 'En ik heb voldoende placebo's geslikt om de weg naar Rome mee te plaveien.'
Tracy mengde zich, en zei: 'Mike verkoopt geen placebo's.'
Samantha en Coby keken haar aan. 'Weet je het zeker?' vroeg Samantha.
Tracy knikte. 'Ik heb hem er een keer naar gevraagd, en toen zei hij dat hij niet zou weten hoe hij daar aan moet komen.'
'Dat zegt nog niets,' zei Samantha. 'Misschien weet hij zelf niet eens dat hij ze verkoopt. Hoe komt hij eigenlijk aan al die medicijnen? Breekt hij in bij apotheken?'
Tracy bloosde, en zei: 'Dat weet ik niet.'
Leo mengde zich, en zei: 'Misschien maakt hij ze zelf, in zijn laboratorium.'
'Heeft hij een laboratorium?' vroeg Coby.
'Zoiets heb ik ook gehoord,' zei Tracy.
'Daar geloof ik niets van,' zei Samantha.
'Toch is het zo,' zei Tracy.
'Het voordeel van Mike is dat je geen recept nodig hebt,' zei Coby, en nam een slok van haar koffie.
'Dat is dan ook het enige voordeel aan hem dat ik kan verzinnen,' zei Samantha.
'Ik heb altijd de grootste moeite om aan recepten te komen,' legde Coby uit. 'Mijn huisarts wil ze meestal niet uitschrijven. Ik moet van hem eerst minder koffie gaan drinken. Alsof het allemaal zo makkelijk is. Hij weet niet half wat ik allemaal moet doormaken.'
Tracy fronste haar voorhoofd. 'Kun je hem dat niet vertellen?'
Coby schudde haar hoofd. 'Iedere keer als ik bij hem langskom en hij over mijn koffieconsumptie begint, klap ik dicht.'
'Vreemd,' zei Samantha. 'Misschien een andere huisarts nemen?'
Coby zuchtte. 'Ik heb er al zoveel gehad. En ze zeggen allemaal hetzelfde. “Mevrouw, u maakt zich veel te druk.” Ja, nogal wiedes. Hij hoeft niet in zijn eentje een dochter van vierentwintig op te voeden.'
'Hoe gaat het met Estelle?' vroeg Tracy.
'Niet zo best,' antwoordde Coby. 'Gisteravond gooide ze een appel naar me. Dat doet ze normaal gesproken nooit. Meestal houdt ze het bij kiwi's. Die zijn zachter.' Ze wreef met een zuur gezicht over haar linker bovenarm.
Samantha keek Leo aan, en vroeg: 'Heb jij eigenlijk kinderen?'
Leo keek op van deze vraag. Waarom wilde Samantha dat weten? Hij schudde zijn hoofd, en zei: 'Jij wel?'
'Nee,' zei Samantha. 'Al zou ik best willen. Het hoofdpersonage van Overvolle agenda's wil dat ook. Onder andere daarom lees ik dat boek zo graag.'
'Ik lees nooit romans,' zei Coby. 'Ik heb het al druk genoeg met mijn tijdschriften.'
'Jammer,' zei Samantha. 'Ik kan het iedereen aanraden.'
'Hoe heet dat boek?' vroeg Tracy.
'Overvolle agenda's, van Mika Hariki.'
'Ach zo,' zei Tracy.
Leo werd het gelul over Hariki’s boek een beetje zat, maar het leek hem beter om dat niet te laten blijken. Hij stond op, en trok zijn jas aan. 'Zo,' zei hij, 'het zit er weer op voor vandaag.' Hij wenste Samantha en Coby succes bij hun werk, groette Tracy, en ging op weg naar huis. De zon scheen als een koelkastlampje door de wolken heen.
Thuis lunchte hij, zette hij een was aan, en las hij verder in Taxi's op de maan.
(c) Copyright Tom Betoek 2015-heden. All rights reserved.
Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.
No comments:
Post a Comment