Hieronder hoofdstuk 6c van de humoristische roman 'De Kleplijn'. Dit is het slot van hoofdstuk 6. Lees eerst hoofdstuk 1a t/m 6b, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!
6c
Nadat Leo de hamburgers had opgegeten, nam hij afscheid van zijn ouders, en ging hij op weg naar de bioscoop, in het centrum van de stad. Het was redelijk dichtbij. Hij koos een film uit, Gandhi Liked to Golf, kocht een kaartje, en ging in de zaal zitten. De eerste helft was weinig soeps, en het verhaal flinterdun. Tijdens de pauze haalde hij bij de bar een cola, en liep ermee naar een hoek van de foyer. Zijn mobiel rinkelde. Hij nam op. Het bleek Samantha Hambourge. 'Sorry dat ik je stoor,' zei ze, 'maar het is dringend.'
'Vertel dan maar snel wat je te zeggen hebt,' schamperde Leo, 'vรณรณr het te laat is.' Hij vroeg zich af hoe ze zijn mobiele nummer wist. Had zijn moeder het haar gegeven? Of had ze het zelf opgezocht, in het computersysteem van de Kleplijn?
'Ik eh… ik wilde even meedelen dat ik aanstaande maandagmiddag waarschijnlijk wat later op het werk zal zijn...'
'Goed om te weten.'
'Ja, ik dacht: ik meld het maar even.'
'Daar heb je goed aan gedaan.'
'Dank je. Ik hoor stemmen op de achtergrond. Ben je in een cafรฉ?'
'Nee, in de bioscoop.'
'Oh, leuk. Welke film?'
'Gandhi Liked to Golf.'
'En? Is het wat?'
'Nee.'
'Waar gaat het over?'
'Over Gandhi die een golftoernooi probeert te winnen.'
'Ach zo. Ik wist niet eens dat Gandhi van golf hield.'
'Hijzelf waarschijnlijk ook niet.'
'Golf jij weleens?'
'Nee,' zei Leo, en nam een slok van zijn cola.
'Ik ook niet. Mijn vader wel.'
'Dat mag ook wel als je een baggerbedrijf hebt.'
'Inderdaad. Dat heb je goed onthouden, van dat baggerbedrijf.'
'Ik doe mijn best.'
'Over bedrijven gesproken: hoe was je eerste week bij de Kleplijn?'
'Het is me redelijk meegevallen.'
'Smaakt het naar meer?'
'Ik heb weleens vervelender werk gedaan.'
'Mooi zo. Heb je al nieuw leesvoer? Daar ben ik erg benieuwd naar. Ik lees zelf ook veel.'
'Nee.'
'Ben je wel op zoek?'
'Soms.'
Samantha lachte. 'Echt spraakzaam ben je niet. Gaat het wel goed met je?'
'Ja. Ik denk alleen dat de film zo weer gaat beginnen, en ik sta vrij ver van de zaalingang...'
'Meestal roepen ze dat wel tijdig om...'
'Ja, maar toch...'
'Goed, ik zal het voor de rest kort houden. Ik vroeg me af of je al hebt nagedacht over Overvolle agenda's.'
'Ja.'
'En? Ga je het lezen?'
'Ik vrees van niet.'
'Weet je het zeker? Het is een zeer inspirerend verhaal, en niet alleen voor vrouwen. Mannen kunnen er ook een hoop plezier aan beleven...'
Leo fronste zijn voorhoofd. 'Dat vraag ik me af...'
'Hoezo? Er zullen ook best mannen zijn die weleens agenda's stelen. Heb jij nog nooit een agenda gestolen?'
'Nee.'
'Heb je nooit die neiging gevoeld dan?'
'Nee, nooit.'
'Oh. Ik wel. Maar misschien heb ik het boek te vaak gelezen...'
'Dat zou best eens kunnen, Samantha.'
'Dus je gaat het niet lezen?'
'Nee.'
'Jammer dat je er zo over denkt. Maar ik respecteer je keuze, en zal niet langer meer aandringen. Veel plezier verder met je film...'
'Dank je,' zei Leo, en hing op. Wat een ongemakkelijk gesprek. Waarom drong Samantha er zo bij hem op aan om Overvolle agenda's te gaan lezen? En waarom kon ze maar met moeite accepteren dat hij daar weinig zin in had? En, nu hij toch aan het nadenken was: was zij misschien de mysterieuze beller? In dat geval kon hij haar maar beter zoveel mogelijk mijden, al zou dat moeilijk worden, omdat ze bij hetzelfde bedrijf werkten. Ach, misschien maakte hij zich onnodig zorgen, en was iemand anders de mysterieuze beller. Hopelijk zou hij daar snel genoeg achter komen. Hij nam nog maar eens een slok van zijn cola, liep terug naar zijn stoel in de bioscoopzaal, en keek verder naar de film.
Eenmaal weer thuis las hij verder in Taxi's op de maan, en ging hij naar bed. Het was een vermoeiende week geweest, en hij sliep algauw in.
(c) Copyright Tom Betoek 2015-heden. All rights reserved.
Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.
No comments:
Post a Comment