'De Kleplijn' (roman), hoofdstuk 11d

Hieronder hoofdstuk 11d van de humoristische roman 'De Kleplijn'. Dit is het slot van hoofdstuk 11. Lees eerst hoofdstuk 1a t/m 11c, als je dat nog niet gedaan hebt. Veel plezier! Laat me weten wat je ervan vindt!

 

11d

Om vijf minuten voor één kwamen Samantha Hambourge en Coby Holbeen keuvelend het kantoor binnenwandelen. Leo sloot snel zijn webbrowser, en zei: 'Goedemiddag, dames...'

'Goedemiddag, dame en heer,' zei Samantha. 'Hoe is het hier?'

'Goed,' zei Leo.

'Veel bellers gehad?'

'Eentje maar,' mengde Tracy zich. 'Mike Sonderveld.'

Samantha balde haar vuisten, en zei: 'Wacht maar tot ik hem te pakken krijg. Dan zal ik hem eens goed de waarheid zeggen...'

'Dat hoeft niet,' zei Tracy, 'dat heeft Leo al gedaan...'

Samantha trok een wenkbrauw omhoog, keek naar Leo, en zei: 'Is dat zo? Wat heb je gezegd?'

'Dat hij beter hondenuitlater kan worden,' zei Leo.

Samantha fronste haar voorhoofd, en zei: 'Dat weet ik nog zo net niet. Ik zie hem weleens lopen met zijn hond, en dan staat hij altijd te trillen op zijn poten...'

'Wie?' vroeg Tracy. 'De hond, of Mike?'

'Allebei,' zei Samantha.

Coby liep naar de koffieautomaat, en zei: 'Koffie?'

Samantha draaide zich naar Coby toe, en zei: 'Zou je dat wel doen?'

Coby haalde haar schouders op, en zei: 'Eentje moet kunnen...'

'Eentje dan,' zei Samantha. 'En schenk voor mij ook maar in...' Ze draaide zich naar Leo en Tracy toe, en zei: 'Jullie ook?'

Leo en Tracy schudden hun hoofd.

Coby schonk twee koffies in, en gaf eentje aan Samantha, die hem in ontvangst nam, haar bedankte, en vroeg: 'Ben je inmiddels met de Asparifim gestopt, Coby?'

Coby schudde haar hoofd. 'In de bijsluiter staat dat je het minstens een week moet gebruiken...'

Samantha fronste haar voorhoofd. 'Ook als het de zaken alleen maar erger maakt?'

Coby aarzelde, en zei: 'Maar het maakt de zaken niet erger. Sinds gisteren gaat het alweer stukken beter...'

Samantha fronste opnieuw haar voorhoofd. 'Beter? Onderweg hierheen zei je nog dat je de hele nacht op de wc hebt gezeten...'

'Ja, maar ik heb daar wel een paar uur kunnen slapen, dus wat dat betreft gaat het beter...' Ze keek de anderen onderzoekend aan, en blies zachtjes in haar koffie.

Tracy trok haar wenkbrauwen omhoog, en zei: 'Zou je niet beter toch maar naar de huisarts gaan?'

Coby schudde haar hoofd. 'Het waait allemaal vast wel over. Zolang ik er hier geen last van heb, valt het nog reuze mee...'

'Maar thuis zit je er toch maar mee,' zei Tracy. 'Kom je nog wel aan je huishouden toe? Helemaal nu Estelle weg is?'

Coby fronste haar voorhoofd. 'Estelle stak nooit een poot uit in het huishouden, dus wat dat betreft is er niets veranderd. Nee, ik red me best...'

'Een beetje viezigheid in huis kan geen kwaad,' mengde Samantha zich. 'Sterker nog, het is juist goed. Juist als een huis te schoon is, worden mensen vaker ziek...'

Tracy fronste haar voorhoofd, en zei: 'Dat weet ik nog zo net niet, Samantha. Ik heb een tijdje in een restaurant gewerkt, en daar was het viezer dan een buitenwijk in Calcutta. En toch was ik regelmatig ziek...'

'Dat was dan omdat je het werk niet leuk vond,' zei Samantha. 'Geest en lichaam zijn één. Als je geest iets niet leuk vindt, houdt je lichaam er op een gegeven moment mee op...'

Leo dacht na. Hij was lichamelijk gezien redelijk gezond, dus óf hij vond zijn werk leuk, óf het was bij hem thuis een mestvaalt. Óf Samantha wist er het fijne niet van. Hij gokte op het laatste.

Het was alsof Samantha zijn gedachten kon lezen, want ze keek hem aan, en zei: 'Jij bent zeker nooit ziek, Leo?'

'Meestal niet,' zei Leo.

'Houden zo,' mengde Tracy zich.

Leo keek op zijn horloge: tijd om naar huis te gaan. Hij deed zijn jas aan, groette de overige aanwezigen, en liep terug naar huis.

Thuis lunchte hij, zette hij een was aan, en deed hij voor de rest van de dag niet veel meer.

       

 

Klik hier voor hoofdstuk 12a!

(c) Copyright Tom Betoek 2015-heden. All rights reserved.

Iedere overeenkomst met bestaande personen, instanties of producten berust op toeval.